تاثیر آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و بیش فعالی دانش آموزان دختر کم توان جسمی-حرکتی

هدف: هوش هیجانی دارای نقش حیاتی در سلامت روانی و اجتماعی کودکان می باشد و نقص آن به معنای آماده بودن زمینه وقوع انواع مشکلات و مسائل در کودکان خواهد بود .این مطالعه با هدف اثر بخشی آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و بیش فعالی در دانش آموزان دختر کم توان جسمی – حرکتی صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی با پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. نمونه ی مورد مطالعه ۴۰ دختر دارای کم توانی جسمی–حرکتی کلاس سوم تا پنجم ابتدایی بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند (۲۰ نفر در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل ). ابزار جمع آوری داده ها ،پرسشنامه راتر (فرم مربی، فرم والدین) بود . از روش آماری تحلیل کواریانس چند متغییری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد و تحلیل آماری توسط نرم افزار spss انجام پذیرفت. یافته ها: بین هوش هیجانی دانش آموزان کم توان جسمی – حرکتی وپرخاشگری و بیش فعالی آنها رابطه منفی معنادار مشاهده شد. (P<۰/۰۰۱ ,f=۲۱/۲۵) آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و بیش فعالی دانش آموزان دختر کم توان جسمی-حرکتی تاثیر داشت و منجر به کاهش آن شد( P<۰/۰۰۱ ,f=۱۵/۰۴). نتیجه گیری: از آموزش هوش هیجانی می توان جهت کاهش مشکلات رفتاری در دانش آموزان کم توان جسمی -حرکتی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Emotional intelligence ، Aggression ، Hyperactivity ، Physical disability ، هوش هیجانی ، پرخاشگری ، بیش فعالی ، کم توان جسمی-حرکتی