بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر حرمت خود دانش آموزان پسر ناشنوا*

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر حرمت خود دانش آموزان ناشنوای شهرستان های تهران بود. روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر ناشنوای دوم راهنمایی شهرستان های تهران تشکیل دادند. برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد، به طوری که در این پژوهش ۴۰ دانش آموز شرکت داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه ۲۰ نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل). گروه آزمایشی، آموزش هوش هیجانی را در ۱۲ جلسه دریافت کردند در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش آزمون هوشی وکسلر کودکان و پرسشنامه حرمت خود کوپر اسمیت بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از مداخله، میانگین نمرات حرمت خود در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (P<۰/۰۰۱). همچنین میانگین نمرات گروه آزمایش در خرده مقیاس های حرمت خود خویشتن، حرمت خود اجتماعی، حرمت خود خانواده و حرمت خود تحصیلی به طور معناداری افزایش یافت (P<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: برنامه آموزشی هوش هیجانی باعث بهبود حرمت خود، حرمت خود خویشتن، حرمت خود اجتماعی، حرمت خود خانواده و حرمت خود تحصیلی دانش آموزان ناشنوا شد. بنابراین برنامه ریزی برای ارائه آموزش هوش هیجانی به این دانش آموزان اهمیت ویژه ای دارد.

کلیدواژه ها:

Emotional intelligence ، Self-esteem ، Deaf students ، هوش هیجانی ، حرمت خود ، دانش آموزان ناشنوا