شیوع ناهنجاریهای سر و اندام فوقانی در دانشآموزان با نیازهای ویژه

هدف: ناهنجاری های عضلانی-اسکلتی از گسترده ترین مشکلات دوران کودکی محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی شیوع ناهنجاری های اندام فوقانی در دانش آموزان با نیازهای ویژه است. روش بررسی: روش بررسی مقاله حاضر، روش مقطعی-توصیفی با نمونه گیری طبقه ای نسبتی است. نمونه ها برحسب ده درصد از دانش آموزان سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ از میان سه اختلال آسیب بینایی، آسیب شنوایی و کم توانی ذهنی انتخاب شدند که در شهر تهران ۱۱۹۴ نفر، در شهرستان های استان تهران ۱۵۲۶ نفر و در استان البرز ۵۵۹ نفر بودند. درمجموع، ۳۲۷۹ نفر شرکت کننده در مطالعه حضور داشتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دموگرافیک و شاقول استفاده شد و نتایج با استفاده از آمار توصیفی گزارش گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که «افتادگی شانه» در دختران با آسیب بینایی در استان البرز با % ۱۰۰ بیشترین میزان و در پسران با آسیب بینایی شهر تهران کمترین میزان شیوع را با % ۳۴٫۹  داشت. در «ناهنجاری های سر»، در انحراف سر به طرفین با%۷۶٫۶ دختران با آسیب بینایی شهر تهران % ۷۶٫۶ و در «ناهنجاری سربه جلو» پسران با آسیب بینایی شهرستان های تهران با % ۳۸٫۳، بالاترین درصد شیوع را در مقایسه با دیگران داشتند نتیجه گیری: ناهنجاری های اندام فوقانی در دانش آموزان با نیازهای ویژه اعم از کم توان ذهنی، آسیب بینایی و شنوایی بالا بوده است و تشخیص و درمان به موقع این ناهنجاری ها ضروری است.

کلیدواژه ها:

Students with special needs ، Musculoskeletal disorders ، Dropped shoulder ، Forward head posture ، Lateral head bending ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، مشکلات عضلانی-اسکلتی ، افتادگی شانه ، ناهنجاری سربه جلو ، انحراف سر به طرفین