تحلیل روند پیشرفت معماری سبز در دوره معاصر ،پهلوی دوم

معماری سبز یکی از زیر شاخه های معماری پایدار محسوب می گردد. و به دنبال کاهش اثرات زیست محیطی و کاهش منابع آلودهکننده بوده است. در دوره معاصر ، نقش معماران خارجی در ایران کمرنگ شد و به دلیل نفوذ زیاد فرح پهلوی در حوزه معماری وباایجاد مجله های معماری در ایران، به تدریج نقش معماران ایرانی بیشتر و پررنگ تر گردید .این موضوع منجر به تحولات عظیمی درمعماری و ساختمان سازی ایرانی گردید از جمله این که با اجرای برنامه های توسعه تعاون و اصلاحیه قانون و هم چنین اقداماتی ازجمله نشست ها و همایش های ملی معماران ،ساخت بناهایی که به پاکسازی محیط اطراف کمک می کرد ،رونق یافت . لذاپژوهشگران در مقاله حاضر باهدف کاهش آلودگی، از طریق بررسی سیر تحولات معماری سبز در دوره پهلوی دوم ودر نظر گرفتنمولفه های معماری سبز ، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی روند پیشرفت آن مورد بررسی قرار دادند. ودریافتند که معماران ایرانیبا بهره گیری از عناصر چهارگانه طبیعت و پوشش های گیاهی سازگار با منطقه و حاصلخیز بودن خاک ایران، توانستند که طرح هایایرانی مدرن تلفیقی با معماری سبز غرب را رونق دهند و این امر منجر به ظاهر شدن ساختمان ها ی مدرن و باغ های سبز با طراحیخاص با رنگ و بوی ایرانی شد .که نیازمند تلفیق مولفه های معماری سبز و معماری ایرانی بوده است. و در نهایت منجر به کاهشآلودگی محیط زیست و حفاظت از انرژی گردیده است . با توجه به این که این موضوع کمتر مورد بررسی قرارگرفته است لذا درجستارپیش رو میتواند به عنوان نوآوری محسوب گردد.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، دوره معاصر ، پهلوی دوم