ارزیابی عملکرد دهیاری ها در توسعه پایدار روستایی؛مطالعه موردی: روستاهای بخش مرکزی کوهرنگ

تحقیق حاضر با عنوان ارزیابی عملکرد دهیاری ها در توسعه پایدار روستایی؛ مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان کوهرنگ از نوعکاربردی و از روش تحلیلی توصیفی و برای بررسی چارچوب نظری از روش کتابخانه ای، مطالعات میدانی و پرسشنامه استفاده نمود. این تحقیق که در ۲۹ روستای بخش انجام شد از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای نرمال بودن توزیع داده ها، آزمون دوجمله ای برای سنجش میزان رضایت از عملکرد دهیاران در شاخص های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی عمرانی و کالبدی، آزمون فریدمن برای شناسایی مهمترین مولفه های تاثیرگذار در عملکرد دهیار و مدل ارزیابی چند معیاری AHP و تاپسیس فازی برایاولویت بندی دهستان های بخش از نظر عملکرد دهیاران و برای تحلیلهای آماری از نرم افزارهای SPSS استفاده نمود. نتایج نشانداد مردم از شاخص های زیست محیطی کالبدی و اجتماعی رضایت نسبی و از شاخص اقتصادی ناراضی هستند. در اولویت بندی دهستان های بخش نیز عملکرد دهیاران در دهستان دشت زرین (وزن ۷۸۸ / ۰ ) در رتبه اول (پایدار)، دهستان شوراب تنگزی (وزن۵۴۵ / ۰) رتبه دوم (نسبتا پایدار) و دهستان میانکوه موگوئی (وزن ۳۸۴ / ۰ )در رتبه آخر (ناپایدار) قرار دارند.

کلیدواژه ها:

توسعه روستایی ، توسعه پایدار روستایی ، دهیاری و شهرستان کوهرنگ.