بهینه سازی برنامه ریزی تعمیر و نگهداری روسازی راه با به کارگیری برنامه ریزی عددصحیح تحت تاثیر محدودیت های عملکردی و بودجه

مدیریت خرابی روسازی راه ها متاثر از بارگذاری وسایل نقلیه و شرایط محیطی است که نیازمند تعریف برنامه زمانی وانتخاب روش مناسب جهت تعمیر و نگهداری می باشد. این رویکرد منجربه استقرار سیستم مدیریت تعمیر و نگهداریروسازی (PMS) شده است. وجود این سیستم تشخیص، پیش بینی و تخصیص منابع را به موثرترین شکل را امکان پذیر می کند. یک ابزار با اهمیت جهت دستیابی به این سیستم ها تعریف مدل های بهینه سازی در سطوح شبکه وپروژه، به منظور به حداقل رساندن هزینه و انتخاب بهترین گزینه تعمیر و نگهداری است. این مقاله توسعه روشیکاربردی سریع جهت بهینه سازی و تخصیص گزینه های تعمیر و نگهداری در سطح شبکه و پروژه با در نظر گرفتنشاخص وضعیت روسازی و حداقل کردن هزینه برای برنامه ریزی یک ساله را ارائه می دهد. برای این منظور مدلبرنامه ریزی اعداد صحیح جهت بهینه سازی توابع هدف استفاده شده است. مطالعه موردی مقاله از ۱۰ قطعه روسازیمحور بیرجند – قاین جهت به کارگیری روش پیشنهادی استفاده می نماید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که اعمالروش موجود ضمن درنظرگیری محدودیت های بودجه تعمیر و نگهداری می تواند مقدار PCI کلیه قطعات راه را به وضعیت مطلوب عملکردی باز گرداند. همچنین این روش میتواند حداقل بودجه مورد نیاز همراستا با رعایت استانداردهاو محدودیت های عملکردی روسازی را برآورد نماید.

کلیدواژه ها:

تعمیر و نگهداری ، شاخص وضعیت روسازی ، برنامه ریزی اعداد صحیح ، برنامه ریزی چند تابع هدفه