تاثیرات امنیت و آرامش فکری در یادگیری و سیستم نظام آموزشی

اساس وجودی همه ی موجودات عالم بر تحول و تغییر نهاده شده است . انسان نیز در تمام دوران زندگی خود دست خوش تغییرات مداوم است و دوره ی کودکی از مهمترین این دوران به شمار می رود .تمامی روانشناسان و صاحب نظران در این مورد توافق دارند که دوره ی کودکی در تعیین و شکل یافتن رفتار ، رشد شخصیت و منش آینده ی کودک دارای اهمیت بسزایی است . این دوره را بین سنین شش تا یازده سالگی می دانند که سنین حضور کودک در دبستان است . با وجود آنکه مدرسه نیز قسمتی از جامعه و از عوامل تاثیر گذار بر رشد روانی کودکان محسوب می گردد ، اما در شرایطی نقش آن از خانواده مهمتر و آشکار تر می نماید . مدرسه به عنوان مهمترین مرکز پرورش کودکان و در آن معلم به عنوان تنها فردی که می توان نفوذی همچون والدین برای او قائل شد . در این دوره بر اثر حضور والدین معلم و اطرافیان رفتارهای روانی و اجتماعی کودکان شکل می گیرد و ارکان و پایه های اصلی شخصیت انسان بالغ تکون می یابد . بدون شک آنچه در دوره ی کودکی برای انسان رخ می دهد نتایج و حاصل آن در بزرگسالی به دست خواهد آمد .احساس درماندگی در یادگیری مهارتهای پایه همچون خواندن، نوشتن و محاسبات ریاضی، کودک را در موقعیتی قرار میدهد که علیرغم داشتن توانایی هوشی بهنجار، احساس عدم شایستگی و بی کفایتی می کند. دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری در مقایسه با دانش آموزان عادی، از لحاظ انگیزش پیشرفت، افسردگی حرمت خود، احساس تنهایی، درماندگی و خود تنظیمی تفاوت قابل ملاحظهای دارند. به علاوه این دانشآموزان با نگرشهای منفی اجتماعی که شامل بی حرمتی، تحقیر و برچسب زدن است بسیار مواجه می شوند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: تاثیر ، امنیت ، آرامش ، یادگیری ، آموزش