اثربخشی آموزش تلفیقی بر خودپنداره و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان در درس عربی

هدف پژوهش حاضر تاثیر آموزش تلفیقی بر خوپنداره و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان در درس عربی بود. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر کنگاور بود که با روش نمونه گیری خوشه ای ۴۰ دانش آموز به­عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده بودند. ابزار پژوهش شامل پرسش­نامه های خودپنداره (SCQ) کارزل راجرز و اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران (۲۰۰۵) بود که پایایی پرسش­نامه ها با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب  ۷۹/۰ و ۷۵/۰ به دست آمد و روایی آن ها نیز با کمک اساتید روان شناسی و مختصصین حوزه علوم تربیتی و روان شناسی مورد بررسی قرار گرفت و پس از بررسی های لازم مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار تحلیل آماری spss ورژن ۲۴ در بخش تحلیل توصیفی (واریانس، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی) و استنباطی (تحلیل کواریانس یک متغیره) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش تلفیقی تاثیر معناداری بر خودپنداره و اشتیاق تحصیلی و مولفه­های آن­ها در دانش آموزان داشته است(۰۱/۰>p). همچنین نتایج پژوهش نشان داد روش آموزش تلفیقی سبب افزایش خودپنداره و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان شد. بدین ترتیب پیشنهاد می شود که در جهت افزایش استفاده از روش آموزش تلفیقی به منظور بهبود سایر عوامل روان­شناختی دانش آموزان برنامه ریزی گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش تلفیقی ، خودپنداره ، اشتیاق تحصیلی ، دانش آموزان ، درس عربی