اقدام پژوهی : چگونه توانستم مهارت تاب آوری را در شاگردم افزایش دهم ؟

موج اول مطالعات تاب آوری بیش از همه بر شناسایی پیش بینی کنندههای سازگاری مثبت در شرایط نامساعد متمرکز بود. محققان بر ارزیابی تفاوتهای فردی یا موقعیتی که منجر به تفاوت در پیامد ها می شود در بین کودکانی که از نظر عوامل خطرزا شرایط یکسانی داشتند می پرداختند. دو دسته عوامل پیش بینی کننده در نظر گرفته می شد. عواملی مرتبط با سازگاری مثبت در سطوح مختلفی از خطر که تحت عنوان موهبت ها یا عوامل جبرانی نامیده می شدند (لویین ، ۲۰۱۶) و عواملی که به نظر می رسد، اهمیت ویژه ای برای سازگاری مثبت در سطوح بالای خطر یا مشکلات دارند که تحت عنوان عوامل محافظتی نامیده می شوند.عوامل محافظتی عواملی هستند که معمولا در شرایط پر خطر اثر خود را نشان می دهند. در واقع عوامل محافظتی اثر ناملایمات و ناگواری ها روی سازگاری مثبت را تعدیل می کنند. نشان داده شده است که تمایز بین عوامل جبرانی و عوامل محافظتی در رشد بسیار مشکل است . بسیاری از مهم ترین همبسته های سازگاری مثبت ، خودشان سیستم ها و روابط پیچیدهای تشکیل می دهند که عملکرد چندگانه ای دارند (بنگ ، ۲۰۱۵).علاوه بر این پژوهش ها نشان دادهاند که کودکان در سنین مختلف سیستم های محافظتی و آسیب پذیری های متفاوتی دارند (هو همکاران، ۲۰۱۵). نوزادان به دلیل وابستگی کامل به مراقبین شان، به شدت نسبت به از دست دادن یا بد رفتاری آنان آسیب پذیرند، در صورتی که در برابر حوادثی مثل جنگ یا بلایای طبیعی به علت عدم درک ماهیت این حوادث، آسیب پذیری کمتری دارند. بابزرگتر شدن کودکان و رسیدن به سن نوجوانی ، محیط مدرسه و همسالان نقش پررنگ تری ایفا می کنند. نوجوانانبیشتر به فعالیت هایی می پردازند که نظارتی برآنها نیست و این روابط باهمسالان می تواند عاملی محافظت کننده و یا اینکه عاملی خطرزا باشد.موج اول پژوهش روی تاب آوری شامل رویکردهای شخص گرا و متغیر گرا می باشد. رویکرد های شخص گرا به شناسایی افراد تاب آور در پاسخ گویی نسبت به عوامل خطرزا می پردازند که برای این منظور از مطالعات موردی و طولی استفاده می شود. رویکرد های متغیر گرا به بررسی پیوندهای بین ویژگی های افراد و محیط ها که با وجود مشکلات به پیامد های مثبت کمک می کنند می پردازد.