بررسی ضرورت ادغام سرگرمی و یادگیری در دانش آموزان ابتدایی

در این سالها مفهوم سرگرمی و یادگیری، در اموزش و پرورش مثل موارد دیگری از علوم که مورد توجه قرار گرفته است . دنیای جدیدی امروز به سرعت در حال دگرگونی است و وظیفه جدیدی را برای نوع بشر به وجود اورده است . در حال حاضر فقط دانش موضوعی نیست که قابل توجه است ، بلکه مهارتهای جسمانی نیز مورد توجه قرار داده شده است . که این امر به سازش با محیط و دارای راه حل های پیچیده فناوری و تعامل دیگر افراد کمک شایانی می کند. این کار شایستگی های مثل تفکر انتقادی و خلاق، توانایی ارتباط برقرار کردن، کار در یک تصمیم و توان مدیریت خود هستند. در این راه فقط مدرسه نیست ، بلکه خانواده نیز از خیلی جهات در به وجود اوردن و شکل گرفتن این گونه مهارتها نقش دارند. با این محیط کوچک است که کودکان به مرور زمان به وسیله تجربه علمی خود به هنجارهای اجتماعی ، قواعد ارتباطی و تعامل با دیگران تسلط پیدا می کند. تحقیقات نشان می دهد که کیفیت و کمیت اوقات فراغت با خانواده، می تواند بر نتایج اموزشی کودکان اثر گذار باشد. در حال حاضر، یادگیری مبتنی بر سرگرمی در زمینه های گوناگون فرهنگی در مورد بهداشت ، محیط زیست ، مسائل فرهنگی - اجتماعی دیده می شود. بنابراین ، تصور میشود که یادگیری با تکیه بر سرگرمی می تواند با نشر محتوای اجتماعی از طریق رسانه های که به طور گسترد مورد توجه قرار می گیرند. ممقاله حاضر به شکل مروری و با استناد به منابع کتابخانه ای صورت گرفته است .

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری ، کودکان ، سرگرمی