بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودتنظیمی بر نشاط و وابستگی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان سرباز

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های خودتنظیمی بر نشاط و وابستگی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششمابتدایی شهرستان سرباز بود. تحقیق حاضر از نظر هدف. کاربردی است. این تحقیق از نظر نوع داده هاء کمی بوده و از نظر روش اجرا از دستهتحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با استفاده از گزینش تصادفی است که دانش آموزان در دو گروه آزمایش و گروهکنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان در مدارس دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان سرباز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد.برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه استاندارد نشاط تحصیلی کلینجر ۲۰۰۲و مقیاس وابستگیبه تحصیل (AHS) رحمانی(۱۳۹۷) استفاده شد. مداخله آموزش خودتنظیمی از طریق بسته آموزشی خودتنظیمی برگرفته شده از پایانامه کارشناسیارشد رحمانی(۱۳۹۶) انجام شد.این دوره آموزشی شامل هشت جلسه بود به که به صورت گروهی و در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجراشد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله آموزش خودتنظیمیبر نشاط و وابستگی تحصیلی دانش آموزان اثربخش بود. (p<۰.۰۰۱). همچنین آموزش خودتنظیمی بر مولفه های نشاط تحصیلی و مولفه هایوابستگی تحصیلی دارای اثربخشی بود.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، نشاط تحصیلی ، وابستگی تحصیلی