مدل معادلات ساختاری پیش بینی اختلالات اضطرابی کودکان براساس ارتباط با والدین، دلبستگی به خدا با میانجی گری عزت نفس و کنترل ادراک شده

چکیدهمقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ارتباط با والدین، دلبستگی به خدا، عزت نفس و کنترل ادراک شده با اختلالات اضطرابی به منظور تدوین مدل انجام شد.روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که بر روی ۲۷۰ دانش آموز دختر پایه پنجم و ششم دبستان شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۶- ۹۵ انجام گرفت. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های غربال اضطراب وابسته به اختلالات هیجانی (بیرماهر، ۱۹۹۷)، عزت نفس (روزنبرگ، ۱۹۸۹)، کنترل اضطراب (ویمز، ۲۰۰۳)، مقیاس رابطه والد- فرزند (فاین، مورلند و شوبل، ۱۹۸۳) و دلبستگی به خدا (غباری بناب و حدادی کوهسار، ۱۳۹۰) استفاده شد. هم چنین، به منظور سنجش برازش مدل پیشنهادی پژوهشگر از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار ایموس نسخه ۲۰ استفاده شد.نتایج:در بررسی اثرات مستقیم، یافته ها نشان داد که رابطه با مادر منجر به کاهش اضطراب می شود، اما رابطه با پدر به طور مستقیم تاثیر معناداری بر اضطراب کودکان ندارد؛ همچنین دلبستگی به خدا با افزایش اضطراب همراه است. در بررسی اثرات غیرمستقیم در مدل نهایی، تنها رابطه با پدر به واسطه افزایش سطح عزت نفس و کنترل ادراک شده کودکان باعث کاهش اضطراب آن ها می شود.بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر، بهبود رابطه با مادر به طور مستقیم و بهبود رابطه با پدر از طریق بالابردن عزت نفس و کنترل اضطراب باعث کاهش اختلالات اضطرابی در کودکان می شود. همچنین افزایش دلبستگی به خدا به طور مستقیم در افزایش اختلالات اضطرابی در کودکان نقش دارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، رابطه با والدین ، دلبستگی به خدا ، عزت نفس ، کنترل ادراک شده