بررسی تاثیر آموزش یادگیری مستقل برعملکرد تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش یادگیری مستقل بر عملکرد تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی بود. روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر ۱۰ تا ۱۲ سال مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی شهرستان شهرضا در نیم سال دوم سال تحصیلی ۹۳-۹۴ بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ دانش آموز با میانگین سنی(۱۱سال) بود که براساس ملاک های تشخیصی DSM-۵ تشخیص اختلال کم توجهی – بیش فعالی دریافت کرده بودند؛ نمونه ها با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. پرسشنامه کانرز فرم والد و معلم برای اندازه گیری علائم کم توجهی – بیش فعالی و برای بررسی عملکرد تحصیلی از پرسشنامه مقیاس درجه بندی عملکرد تحصیلی استفاده شد. تحلیل داده ها به وسیله آزمون تحلیل کواریانس یک متغیره انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در عملکرد تحصیلی و زیرمقیاس های آن شامل موفقیت تحصیلی، تولید تحصیلی و کنترل تکانه پس از آموزش یادگیری مستقل، تفاوت معنادار(۰.۰۱> p) وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: آموزش یادگیری مستقل می تواند منجر به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی شود و به عنوان روشی برای بهبود عملکرد تحصیلی آن ها مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اختلال کم توجهی – بیش فعالی ، یادگیری مستقل ، عملکرد تحصیلی