تغییرپذیری شخصیتی: بررسی مقایسه ای اثرات سنوات شغلی بر تغییرات شخصیتی در شاغلین تاسیسات نفتی دریایی

مقدمه: ثبات یا تغییرات شخصیتی در طول دوره زندگی یکی از موارد بحث برانگیز در روانشناسی است. هر دو دیدگاه دلایلی برای اثبات فرضیه های خود دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرپذیری شخصیت در شاغلین تاسیسات نفتی با توجه به شرایط شغلی آنها (۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت) است. روش: در مطالعه پیش رو تغییرات در ویژگیهای شخصیتی ۸۶ نفر از کارکنان تاسیسات نفتی دریائی مورد بررسی قرار گرفت. ابزار سنجش شامل پرسشنامه رشد شخصیت میانسالی (ام ال پی دی) و مصاحبه نیمه ساخت یافته بود. آزمودنی ها از نظر سابقه شغلی به سه دسته تقسیم شدند: باسابقه تا ۵ سال، ۶ تا ۱۰ سال و ۱۱ سال به بالا. نتایج: مقایسه میانگین نمرات ویژگیهای شخصیتی در ابعاد ششگانه ( نوروتیزم، برونگرائی، باز بودن نسبت به تجربه، وجدانی بودن، سازگاری با مردم و عاملیت) نشان داد که همراه با افزایش سابقه کار افزایش در وجدانی بودن و کاهش در نوروتیزم مشاهده می شود. اما یافته های مربوط به مصاحبه نیمه ساخت یافته تغییرات متفاوتی را در ویژگی های شخصیتی مرتبط با سنوات شغلی نشان داد. به گونه ای که هر چه سال های ماندگاری در تاسیسات نفتی دریائی افزایش می یابد کاهش در برون گرائی و افزایش در نوروتیزم مشاهده شود. بحث و نتیجه گیری: این یافته مغایر با تغییرات هنجاری شخصیت و نشاندهنده تاثیر موقعیت اجتماعی و شغل در ویژگیهای شخصیتی است. به گونه ای که می توان گفت مشاغلی مانند کار در سکوهای نفتی می تواند موجب تغییراتی در شخصیت بر خلاف جهت تغییرات هنجاری شود. این تغییرات اثرات منفی در تعاملات اجتماعی و سازگاری دوران میانسالی و پیری کارکنان دارد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، تغییرات شخصیت ، پنج عامل بزرگ ، تاسیسات نفتی دریایی