طبقه بندی استاندارد اکولوژیک سواحل استان مازندران (محدوده نوشهرتا بابلسر) در جنوب دریای خزر بر اساس مدل طبقه بندی استاندارد اکولوژیکی مناطق ساحلی – دریایی(CMECS با بکارگیری GIS)

مدیران منابع طبیعی و برنامه ریزان زیست محیطی با مشکلات متعددی در تصمیم گیری برای حفاظت زیستگاههای ساحلی- دریایی، بهره برداری پایدار از ذخایر ارزشمند و مدیریت یکپارچه مناطق ساحلیICZM) مواجه هستند و اگر چه اطّلاعات قابل توجهی درخصوص انواع زیستگاهها و اهمیت آنها برای مراحل مختلف زندگی گونه های با ارزش گیاهی- جانوری در اختیار می باشد، اما دانش آنها درباره تنوعزیستگاهی، محدوده و پراکنش زیستگاهها و ویژگی های اکولوژیک آنها ناچیز است. از طرفی بدون در دسترس بودن نقشه های پایه بر مبنای سامانه اطّلاعات جغرافیاییGIS) بر اساس معیارها و استانداردهای موجود و مدیریت منابع و ذخایر، اجراء برنامه های حفاظت از بوم سازگان و زیستگاههای حساس و آسیب پذیر به تأخیر افتاده و ارزیابی وضعیت آنها غیر ممکن می شود. سواحل دریای خزر با 873 کیلومتر و استان مازندران با 487 کیلومتر طول نوار ساحلی جهت سرمایه گذاری و بهره برداری های صنعت آبزی پروری مورد توجه سازمان شیلات ایران همچنین بخش خصوصی می باشد،لذا بهتر است قبل از هرگونه اقدام و فعالیت، ظرفیت این سواحل مطابق با استانداردهای بین المللی برای توسعه مشخّص شود تا افق روشنی از پتانسیل و محدودیت های موجود برای توسعه و ارائه راهکارهای مدیریتی در اختیار مسئولین و برنامه ریزان کلان قرار گیرد