مقایسه ی اثر بلاسماهای غنی از فیبرین پیشرفته با لکوسیت دار در میزان جسبندگی فیبر وبلاستی روی غشای کلاژنی

مقدمه: حضور فاکتورهای رشدی و سایتوکین ها در پلاکت هاء نقش کلیدی در التهاب و ترمیم زخم ها دارند. از این رو Advanced-platelet rich fibrin و Leukocyte-platelet rich fibrin به عنوان محصولات پلاکتی در درمان های پریودنتال مورد استفاده قرار می گیرند. این مطالعه با هدف مقایسه ی اثر L-PRF و A-PRF بر روی میزان چسبندگی فیبروبلاست های لثه ای بر روی غشای کلاژنی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی- آزمایشگاهی (in vitro) که در زمستان ۱۳۹۹ در مرکز ذخایر ژنتیکی ایران انجام شد، غشاء به پنج قطعه ۵x۵ میلی متری تبدیل و در ته چاهمک یک محیط کشت ۵ چاهکی قرار داده شد. یک میلی لیتر A-PRF به دو چاهک و به دو چاهک دیگر نیز حجم وزنی مشابه A-PRF از ماده ی L-PRF اضافه گردید. به طور کلی در مطالعه، ۵ گروه اصلی (۴ گروه آزمون و یک گروه شاهد) در نظر گرفته شد و در هر گروه ۶ نمونه و در مجموع ۳۰ نمونه جهت تصویربرداری انتخاب گردید. به هر کدام از گروه ها، تعداد (۴)۱۰ سلول فیبروبلاست اضافه شد. چسبندگی سلولی توسط میکروسکوپ الکترونی پس از ۲۴ ساعت از فیکساسیون بررسی شد. میزان چسبندگی با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و Scheffe با سطح معنی داری (p value<۰/۰۰۱) آنالیز گردید. یافته ها: آزمون ANOVA اختلاف معنی داری بین میانگین تعداد فیبروبلاست های لثه ای چسبیده به غشا کلاژنی در حضور L-PRF, A-PRF (به ترتیب با میانگین ۱۲/۵۰ و ۱۳/۷۵) و گروه شاهد (با میانگین ۴/۶۷) نشان داد (p value<۰/۰۰۱). بر اساس نتایج آزمون Scheffe میانگین تعداد فیبروبلاست های لثه ای چسبیده به غشاء کلاژنی در حضور A-PRF و L-PRF اختلاف معنی داری از لحاظ آماری نداشت (p value<۰/۰۵). نتیجه گیری: افزودن لخته ی فیبرینی منجر به افزایش چسبندگی سلول های فیبروبلاست می شود هرچند از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین A-PRF و L-PRF در چسبندگی سلول های فیبروبلاست وجود نداشت.

کلیدواژه ها:

غشاها ، فیبرین غنی از پلاکت ، فیبروپلاست ها