بررسی اثربخشی آموزش رفتارهای جرات مندانه بر تاب آوری و خودمهربانیدر دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر کرمانشاه

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش رفتارهای جرات مندانه بر تاب آوری و خودمهربانی در دانش آموزانپسر پایه ششم ابتدایی شهر کرمانشاه بود. جامعه آماری جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ششمابتدایی شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ به تعداد ۹۳۰ نفر بود . از بین این دانش آموزان تعداد ۳۰ دانش آموز به شیوه نمونهگیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی ( ۱۵ دانش آموز) و کنترل ( ۱۵ دانش آموز) گمارده شدند.روش تحقیق از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیشآزمون و پس آزمون از پرسشنامه های تاب آوری ویلکاکسون ۲۰۰۲ و پرسشنامه خودمهربانی نف ۲۰۰۳ استفاده شد. مداخلهآموزش رفتارهای جرات مندانه به صورت گروهی و در ۹ جلسه ۴۵ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و به گروه کنترل،آموزشی داده نشد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله آموزش رفتارهای جراتمندانه بر تاب آوری و خودمهربانی دانش آموزان اثربخش بود

کلیدواژه ها:

آموزش رفتارهای جرات مندانه ، تاب آوری ، خودمهربانی