ارزیابی سطوح آلودگی فلزات سنگین در نمونه های برگ، خاک و غبار درختچه های کهور ایرانی بندرعباس

در این پژوهش از درختچه­های کهور ایرانی Druce (L.) Prosopis cineraria در ارزیابی آلودگی اکوسیستم­های محیطی بندرعباس استفاده شد. در دست­یابی به­این رهیافت، جامعه آزمایش شامل اکوسیستم­های دشت تازیان، باغ پرندگان، روستای تل­سیاه و گچین و ناحیه­ای صنعتی است. از هر جامعه، ۲۰ درختچه­ کهور درنظر گرفته شد. متغیرهای آزمایش شامل فلزات سنگین در نمونه­های برگ، خاک بستر و غبارهای صنعتی رسوب­کرده بر روی برگ بود. به­منظور ارزیابی سطح آلودگی و ظرفیت درختچه­های کهور در انباشت فلزات، از شاخص­های Igeo، CF، MAI، BCF، PLI و mPELq استفاده شد. نتایج نشان داد که غلظت Zn، Pb و Cd در برگ، خاک و غبارهای صنعتی از حد استاندارد بیشتر است. بیشترین غلظت فلزات در نمونه­های خاک بستر بود. بیشترین مقدار آلودگی فلزات سنگین در روستای تل­سیاه، گچین، دشت تازیان و باغ پرندگان بود که به­ترتیب کمترین و بیشترین فاصله را از صنایع غرب بندرعباس دارند. شاخص PLI نشان داد که اکوسیستم­های بندرعباس بار آلودگی دارند. شاخص تجمع زیستی (BCF) نشان داد که درختچه­های کهور انباشتگر متوسط آلودگی هستند. ضریب انتقال آلودگی از خاک به گیاه در بین اکوسیستم­های بندرعباس بین ۲۳/۰ تا ۶۵/۰ است. می­توان نتیجه گرفت که اراضی نزدیک به صنایع غرب بندرعباس دارای بار آلودگی شدید هستند، اما درختچه­های کهور ایرانی قابلیت تجمع و حذف آلاینده­های صنعتی از اکوسیستم­های محیطی بندرعباس را دارند و می­تواند به­عنوان یک روش گیاه­پالایی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کهور ، بندرعباس ، آلودگی ، تجمع زیستی ، گیاه پالایی