رابطه سبک های دلبستگی و سبک های والدگری مادران با خلاقیت و تاب آوری کودکان دبستانی

این پژوهش به مطالعه رابطه سبک های دلبستگی و سبک های والدگری مادران با خلاقیت و تاب آوری، کودکان دبستانی پرداخته بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه کودکان دبستانی و مادران آنها در شهر ساوه در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند.به روش نمونه -گیری غیرتصادفی »در دسترس۱« و بر طبق فرمول m۸+۵۰n= از تاباکینگ ، فیدل و اولمن ۲(۲۰۰۷) تعداد ۱۲۲ نفر انتخاب شدند. از آنجایی که احتمال ریزش برخی پاسخنامه پرسشنامه های افراد شرکت کننده وجود دارد و برای تعمیم پذیری بیشتر نتایج حجم نمونه ۲۰۰ نفر انتخاب شد و افراد شرکت کننده به سوالات پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزار پژوهش آزمون تفکر خلاق تورنس ((TTCT تورنس (۱۹۶۶)، پرسشنامه سبک های والدگری نسخه والد((APQ-P از شلتون، فریک و ووتون(۱۹۹۶)، مقیاس تاب آوری،(-SR ۱۴)سورزیکیویکز، کوناسزوسکی و واگنیلد(۲۰۱۸) و مقیاس سبک های دلبستگی بزرگسالان((AAS کولینز و رید(۱۹۹۰) بود. نتایج حاکی از این بود متغیرهای ”مشارکت والدین ”، ”والدگری مثبت ” و سبک دلبستگی ”ایمن ” در پیش بینی ”خلاقیت ”، نقش افزایشی و متغیرهای ”تنبیه بدنی ” و سبک دلبستگی ”اجتنابی ” نقش کاهشی دارند. ”تاب آوری” کودکان توسط متغیرهای ”مشارکت والدین ”، ”والدگری مثبت ”، ”عدم ثبات در انضباط”، ”ضعف نظارت”، ”تنبیه بدنی ” و ”اعمال اقتدار” مادران تبین می شود (۲۹۸/۰=۲.(R با این وجود ضرایب بتا نیز نشان می دهد که از بین ۶ مولفه مربوط به سبک والدگری مادران، سهم تنها دو مولفه : ”عدم ثبات در انضباط”، ”اعمال اقتدار” مادران، در پیش بینی ”تاب آوری” کودکان معنی دار است .

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، سبک های والدگری ، خلاقیت ، تاب آوری ، کودکان دبستانی