تاثیر چگونگی «فراخواندن» در ایجاد مسئولیت ناشی از دعوت شبانه

براساس فتوای مشهور فقهیان که در ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ تبلور یافته است: «هرگاه کسی، دیگری را شبانه از محل اقامتش فراخوانده و بیرون ببرد، درصورت مفقود شدن، مرگ یا قتل شخص مدعو، دعوت کننده، ضامن دیه او خواهد...». مستند فقهی این ماده که متضمن حکمی استثنایی و خلاف اصل است، دو روایت عبدالله بن میمون و روایت ابن ابی المقدام است. در این نوشته با بررسی و مداقه در مستندات روایی ماده مزبور، برآنیم تا به پاسخ مناسبی برای این پرسش دست یابیم که: آیا هر نوع دعوت و فراخواندنی اعم از حضوری و غیرحضوری و اعم از با واسطه یا بی واسطه موجب مسئولیت دعوت کننده است یا آنکه فراخواندن و بیرون بردن شبانه، فقط در شرایط خاصی مسئولیت آور است. با روشن شدن پاسخ این پرسش، ابهاماتی که از این جهت در ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی وجود دارد، برطرف خواهد شد.

کلیدواژه ها:

دیه ، ضمان ، دعوت ، دعوت شبانه