مقایسه ی تاثیر چهار هفته غذای پرچرب، کاهش حجم تمرین و بی تمرینی در پی شش هفته تمرین ورزشی بر عوامل برادی کاردی ناشی از ورزش در رت های ماده

سابقه و هدف: برادی کاردی سینوسی ناشی از ورزش یکی از تغییرات اصلی در ورزش کاران است که با کاهش ضربان قلب ذاتی مرتبط است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر چهار هفته تغذیه پرچرب، کاهش حجم تمرین و بی تمرینی به دنبال شش هفته تمرین با حجم بالا بر میزان پروتئین Hyperpolarization-activated, cyclic nucleotide-gated (HCN۴) است. مواد و روش ها: تعداد ۳۰ رت ماده از نژاد اسپارگوداولی (شش هفته ای) به طور تصادفی، به شش گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول گروه کنترل ده هفته ای با تغذیه ی استاندارد، گروه دوم گروه تمرین با حجم بالای ده هفته ای با تغذیه استاندارد، گروه سوم گروه تمرین شش هفته ای و چهار هفته کاهش حجم تمرین با تغذیه ی استاندارد، گروه چهارم گروه تمرین شش هفته ای و چهار هفته کاهش حجم تمرین با تغذیه ی پرچرب، گروه پنجم گروه تمرین شش هفته ای و چهار هفته بی تمرینی با تغذیه ی پرچرب و گروه ششم گروه تمرین شش هفته ای و چهار هفته بی تمرینی با تغذیه ی استاندارد بودند. پس از پایان ۱۰ هفته، میزان پروتئین HCN۴ در تمامی گروه ها با روش وسترن بلات اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمامی گروه های تجربی کاهش معنی داری در میزان پروتئین HCN۴، نسبت به گروه کنترل داشتند. هم چنین، به ترتیب، کم ترین میزان HCN۴ برای گروه دوم، ششم، سوم، چهارم، پنجم و کنترل بود (۰/۰۵≥P). در همین راستا، نتایج الکتروکاردیوگرام نیز نشان داد که در تمامی گروه ها نسبت به گروه کنترل، ضربان قلب کاهش معنی دار و فاصله زمانی RR افزایش معنی دار داشت(۰/۰۵≥P). استنتاج: کاهش حجم تمرین نسبت به بی تمرینی می تواند اثرهای برادی کاردی سینوسی ناشی از تمرین با حجم بالا را بهتر بازیافت کند؛ ولی تغذیه ی پرچرب به بررسی بیش تر نیاز دارد.

کلیدواژه ها:

heart rate ، sinus bradycardia ، elite athletes ، athletes’ heart ، ضربان قلب ، برادی کاردی سینوسی ، ورزش کار نخبه ، قلب ورزش کار