مقایسه ی تاثیر چهار هفته غذای پرچرب، کاهش حجم تمرین و بی تمرینی در پی شش هفته تمرین ورزشی بر عوامل برادی کاردی ناشی از ورزش در رت های ماده
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 114
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-33-227_004
تاریخ نمایه سازی: 9 آذر 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: برادی کاردی سینوسی ناشی از ورزش یکی از تغییرات اصلی در ورزش کاران است که با کاهش ضربان قلب ذاتی مرتبط است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر چهار هفته تغذیه پرچرب، کاهش حجم تمرین و بی تمرینی به دنبال شش هفته تمرین با حجم بالا بر میزان پروتئین Hyperpolarization-activated, cyclic nucleotide-gated (HCN۴) است.
مواد و روش ها: تعداد ۳۰ رت ماده از نژاد اسپارگوداولی (شش هفته ای) به طور تصادفی، به شش گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول گروه کنترل ده هفته ای با تغذیه ی استاندارد، گروه دوم گروه تمرین با حجم بالای ده هفته ای با تغذیه استاندارد، گروه سوم گروه تمرین شش هفته ای و چهار هفته کاهش حجم تمرین با تغذیه ی استاندارد، گروه چهارم گروه تمرین شش هفته ای و چهار هفته کاهش حجم تمرین با تغذیه ی پرچرب، گروه پنجم گروه تمرین شش هفته ای و چهار هفته بی تمرینی با تغذیه ی پرچرب و گروه ششم گروه تمرین شش هفته ای و چهار هفته بی تمرینی با تغذیه ی استاندارد بودند. پس از پایان ۱۰ هفته، میزان پروتئین HCN۴ در تمامی گروه ها با روش وسترن بلات اندازه گیری شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تمامی گروه های تجربی کاهش معنی داری در میزان پروتئین HCN۴، نسبت به گروه کنترل داشتند. هم چنین، به ترتیب، کم ترین میزان HCN۴ برای گروه دوم، ششم، سوم، چهارم، پنجم و کنترل بود (۰/۰۵≥P). در همین راستا، نتایج الکتروکاردیوگرام نیز نشان داد که در تمامی گروه ها نسبت به گروه کنترل، ضربان قلب کاهش معنی دار و فاصله زمانی RR افزایش معنی دار داشت(۰/۰۵≥P).
استنتاج: کاهش حجم تمرین نسبت به بی تمرینی می تواند اثرهای برادی کاردی سینوسی ناشی از تمرین با حجم بالا را بهتر بازیافت کند؛ ولی تغذیه ی پرچرب به بررسی بیش تر نیاز دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا کاشف
MSc in Exercise Physiology, Shahid Rajaee Teacher Training University, Tehran, Iran.
فرشته شهیدی
Associate Professor, Exercise Physiology Department, Shahid Rajaee Teacher Training University, Tehran, Iran.
بهنام الدین جامعی
Professor, Neuroscience Research Center (NRC), Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
مجتبی صالح پور
Associate Professor, Exercise Physiology Department, Shahid Rajaee Teacher Training University, Tehran, Iran.
عباسعلی گائینی
Professor, Exercise Physiology Department, Tehran University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :