بررسی کلینیکی و پاراکلینیکی موارد موکورمایکوزیس بستری در مراکز آموزشی درمانی رازی قائم شهر و بوعلی ساری طی سال های ۱۳۹۷-۱۳۹۰

سابقه و هدف: زیگومایکوزیس (موکورمایکوزیس) یک عفونت قارچی نادر با عوارض و مرگ ومیر بالا است. این مطالعه با هدف بررسی بالینی و پاراکلینیکی موکورمایکوزیس در بیماران بستری در بیمارستان های بوعلی ساری و رازی قائم شهر، استان مازندران، ایران انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی- مقطعی و گذشته نگر حاضر، پرونده بیمارانی با موکورمایکوزیس اثبات شده یا احتمالی که از ۲۰ مهر ۱۳۹۰ تا ۲۰ آبان ۱۳۹۷ در بیمارستان های بوعلی ساری و رازی قائم شهر بستری شده بودند، بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های T Student و آزمون دقیق فیشر و نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ استفاده شد. ۰/۰۵ £ p به عنوان سطح معنی داری درنظر گرفته شد. یافته ها: از ۳۳ بیمار مورد بررسی ۱۸ بیمار(۵۴/۵۵درصد)  زن و ۱۵ بیمار (۴۵/۴۵ درصد)  مرد بودند. هم چنین میانگین سنی بیماران ۴۸/۸ بود. در بین علائم و نشانه های بیماری بیش ترین موارد مربوط به سردرد بود. دیابت با ۹۳/۳ درصد (۲۸ نفر) شایع ترین بیماری زمینه ای را در این بیماران تشکیل می داد. میزان مرگ ومیر بیماران ۴۸/۴۸ درصد بود که ۲۵ درصد موارد مربوط به موکورمایکوزیس می شد. دو جنس Mucor و Rhizopus شایع ترین عوامل جداشده در نه مورد کشت مثبت بودند. استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، افراد دیابتی بیش تر از دیگران در معرض خطر موکورمایکوزیس قرار دارند و با کنترل و کاهش دیابت در افراد جامعه می توان میزان بروز موکورمایکوزیس را به طور قابل توجهی کاهش داد. هم چنین درمان جراحی، در کنار درمان به موقع دارویی، باعث بیش ترین میزان بقا می شود.

کلیدواژه ها:

Amphotericin B ، Diabetes ، Mucormycosis ، موکورمایکوزیس ، آمفوتریسین ب ، دیابت