نگاهی نو به مفاهیم و کارکردهای دعا از منظر روان شناسی (مقاله تحلیلی)

دعا راهبردی در سطوح شناختی، احساسی و رفتاری و با اهدافی همچون استمداد، شکرگزاری و عبادت می باشد که از سوی افرادی با باورهایی مبتنی بر وجود قدرت برتری همچون خداوند به صورت شخصی یا گروهی و به صورت ساده یا همراه با آداب و رسوم خاصی انجام می شود. دعا از موضوعات بحث برانگیز علوم تجربی و بالاخص علم روان شناسی می باشد. با استنباط از نظریه های روان شناسی اثبات شده است که دعا از طریق مکانیسم های اثرگذاری ناخودآگاه بر افکار، احساسات و رفتارهای خودآگاه موجب کاهش اضطراب، استرس می شود. کاربردهای مفید و مثمرثمر دعا درمانی با رویکردهای روان شناختی برای بیماران مبتلا به سرطان و بیماران قلبی و عروقی و همچنین اختلال های روان شناختی همچون افسردگی، استرس و اضطراب در پژوهش های عدیده ای نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

دعا ، روان شناسی ، کارکردهای دعا