تاثیر رهبری تحول آفرین بر توانمندسازی کارکنان با میانجی گری یادگیری گرایی

در عصر حاضر سازمان ها به صورت فزآینده ای با محیط های پویا و در حال تغییر مواجه هستند. بنابراین به منظور بقا و پویایی خود مجبورند که خود را با تغییرات محیطی سازگار سازند و از آن جایی که صاحب نظران و اندیشمندان یکی از مهم ترین عناصر تغییر در سازمان ها را منابع انسانی آن می دانند، رهبری در سازمان یک عنصر کلیدی به شمار می رود. اهمیت رهبری در این است که رهبران افرادی هستند که از راه نفوذ در پیروان خود به اهداف مورد نظر دست پیدا می کنند و به همین دلیل کارکنان ماهر و توانمند برای نیل به اهداف و آمال سازمان حایز اهمیت اند. از سوی دیگر امروزه بیش از گذشته، مزیت رقابتی یک سازمان متکی به دانش سازمان، روش کاربرد دانش، سرعت تطابق دانش با محیط در حال تغییر و سرعت دستیابی به دانش جدید است. سازمان هایی که به سمت یادگیری جهت گیری کرده و به طور موثر از آموخته های خود استفاده می کنند، فرصت کسب منافع بیشتر در بهره وری، سرعت و سودآوری را به دست می آورند. با توجه به ضرورت این موضوع، محققان در این پژوهش با ارائه چارچوبی مفهومی(شکل ۱) به بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر توانمندسازی کارکنان دانشگاه سمنان پرداخته اند. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی و از نوع همبستگی است. داده های مورد نیاز با استفاده از ابزار پرسشنامه و توزیع آن بین ۱۳۰ نفر از کارکنان دانشگاه گردآوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار لیزرل استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که رهبری تحول آفرین بر یادگیری گرایی و توانمندسازی تاثیری مستقیم و مثبت دارد و فرضیه تاثیر یادگیری گرایی بر توانمندسازی نیز رد شده است. همچنین نتایج نشان دادند که متغیرهای رهبری تحول آفرین و یادگیری گرایی روی هم رفته توانسته اند ۶۱ درصد از تغییرات توانمندسازی را توضیح دهند.

کلیدواژه ها:

Empowerment ، Transformational Leadership ، Learning Orientation ، رهبری تحول آفرین ، یادگیری گرایی ، توانمندسازی