تحلیل سامان دهی آرامستان های شهر اصفهان از منظر الگوی شهر ایرانی اسلامی

همچنان که مرگ مرحله ای گریزناپذیر از حیات انسان است، آرامستان نیز همواره یکی از فضاهای اصلی و غیرقابل اجتناب هر سکونتگاه انسانی و از آن جمله شهرهای ایرانی - اسلامی بوده است. در پژوهش حاضر به تحلیل سامان دهی آرامستان های شهر اصفهان از منظری بومی و اسلامی پرداخته شده است. روش تحقیق، کیفی و روش نمونه گیری به صورت هدفمند است. در مقایسه بین آرامستان های محلی (رویکرد غیرمتمرکز) و باغ رضوان (رویکرد متمرکز)، نتایج نشان می دهد در آرامستان باغ رضوان خدمات رسانی بهتر است و مسائل بهداشتی و شرعی بیشتر رعایت می شود. دسترسی به آرامستان های محلی اصفهان آسان تر است. آرامستان های محلی دارای مقیاس انسانی ترند و باعث ایجاد انسجام اجتماعی بیشتر می شوند. با تقویت آرامستان های محلی، آزادی افراد برای تعیین مکان تدفین بیشتر است و همچنین به دلیل دسترسی راحت به فضای آرامستان، یاد مرگ را در جامعه و شهر تقویت می کند و غایت فضای آرامستان را که ایجاد تذکر برای زندگان است، تامین می نماید.

کلیدواژه ها:

آرامستان ، سامان دهی ، آرامستان های محلی ، باغ رضوان و الگوی ایرانی اسلامی