ارزیابی مولفه های باغ های شفابخش ایرانی با تاکیدبر حضورپذیری سالمندان جوان در دوران پاندمی کووید-۱۹ از دیدگاه خبرگان و مخاطبان سالمند محیطی (مطالعه موردی: باغ های تاریخی شهر شیراز)

پژوهش های انجام گرفته در دوران همه گیری کووید-۱۹حاکی از آن می باشند که قرار گرفتن در معرض طبیعت در کاهش استرس، بهزیستی ذهنی-عاطفی و به عبارتی کلی تر در بهبود عملکرد روان شناختی افراد موثر تلقی می گردند. به عبارتی دیگر، اشخاصی که در طول دوران همه گیری در معرض فضاهای سبز باز بوده اند، عملکرد روانی بهتری نسبت به سایرین داشته اند. سالمندان جوان که گروه خاصی از جامعه می باشند نیز از این مقوله جدا نبوده و بیش از سایر گروه های جامعه دچار مشکلات ناشی از قرنطینه شدن و جدایی از سایر افراد بوده اند. از جهتی دیگر، باغ های تاریخی ایرانی جزئی از هویت فرهنگی-تاریخی مردم محسوب می گردند و باتوجه به مشکلات ایجاد شده در این دوران می توان از آن ها به عنوان مکانی در حضورپذیری سالمندان جوان بهره برد تا بدین ترتیب بتوان در برقراری آرامش آنان گامی موثر برداشت. هدف از انجام مقاله حاضر، مطرح نمودن ارزیابی میان نظرات سالمندان جوان و خبرگان پیرامون ابعاد حضورپذیری سالمندان جوان در محیط های شهری می باشد. بنابراین، در ابتدا از طریق روش دلفی فازی، مولفه های موثر در حضورپذیری سالمندان در سه بعد کالبدی، معنایی و اجتماعی در باغ های شفابخش ایرانی انتخاب گردیده و سپس با استفاده از روش ای اچ پی به ارزیابی میان آن ها پرداخته شد. نتایج حاکی از این می باشند که میان دیدگاه های این دو گروه مذکور از مولفه های حضورپذیری سالمندان جوان، تفاوت هایی وجود دارند. خبرگان به ترتیب، «مولفه های بعد کالبدی، مولفه های بعد معنایی و سپس مولفه های بعد اجتماعی» را در حضورپذیری سالمندان جوان به باغ های ایرانی (در دوران پاندمی ویروس کووید-۱۹) موثر می دانند. این در حالی است که سالمندان محیطی به ترتیب، «مولفه های بعد معنایی، مولفه های اجتماعی و سپس مولفه های بعد کالبدی را در حضورپذیری» تاثیرگذار دانسته اند.

کلیدواژه ها:

باغ شفابخش ایرانی ، باغ تاریخی ، حضورپذیری ، کووید-۱۹ ، سالمندان جوان.