بررسی الزام حکومتی حجاب

مهمترین رسالت دولت اسلامی، مهیاسازی بستری مناسب برای به حقیقت پیوستنشریعت الهی است. یکی از کاراترین شیوهها برای این مطلوب، جعل قوانینی است که عملبه مقتضای آنها، طبایع انسانی را به مولفههای دینی نزدیک میکند. اجرای قوانین،مستلزم وجود داشتن ساختارها و نهادهایی است که به آنها امکان انفاذ و اجرا بدهند.از سوی دیگر، ساختارها و نهادها، همواره به تبع ادبیاتی شکل میگیرند که توجیهگرآنها هستند. پس، برای اسلامی کردن جامعه، دولت اسلامی، باید به مثلث »قانون، ساختارو ادبیات» توجه نمود. اگر این نظریه را، به طور مشخص، بخواهیم به شکل موردی و ازطریق یکی از آموزههای اسلامی، مثل حجاب اسلامی، پی بگیریم، باید گفت که در جامعهو دانشگاههای ایران پس از انقلاب اسلامی، بهرغم وجود داشتن قوانین حکومتی دربارهحجاب اسلامی، بنا به دلایلی از قبیل: نفی تجربه تلخ تاریخی، نفی ایمان نفاقی، نفی اکراه در دین، نفیتکرار ممل، نفی توتالیتاریسم، نفی تربیت جحشی و... اجرایی نشدهاند و این مساله،باعث رواج بدحجابی در جامعه و در نتیجه، عقبماندگی دینی شده است. این، در حالیاست که پیشرفت و تکامل حکومت اسلامی، به رعایت قوانین اسلامی به شکل نهادی آن است.به طور مشخص، دلایل اقامه شده برای نفی قانونی و اجرایی کردن حجاب اسلامی در جامعهو دانشگاهها، فاقد استحکام منطقی لازم بوده و میتوان در برابر آنها به دلایلی ازقبیل: ارجحیت نفاق اجتماعی بر فشار معکوس، مهیا ساختن بستر تکوین و رشد آموزههایاسلامی به مثابه فلسفه و رسالت حکومت اسلامی، تاثیر قانون بر فرهنگ، رابطه پوشش وفرهنگ، عینیت شروط و مقدمات ایمان با فرایند آن، ضرورت گذار از غریزه به فطرت و...تمسک جست و همچنان بر ایده قانونی و اجرایی کردن حجاب اسلامی تاکید کرد.

کلیدواژه ها:

قانون ، عرف ، دین ، ساختار ، ادبیات ، فرهنگ ، دولت ، تربیت