ارزیابی فنول و فلاونوئید کل، توانایی رادیکال گیرندگی و اثر ضد قارچی عصاره اتانولی انجیر بنگالی بر کپک های عامل فساد میوه پرتقال طی انبارمانی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 106
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FSCT-19-132_013
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1402
چکیده مقاله:
هدف از این مطالعه بررسی آنالیز فیتوشیمیایی و فعالیت های ضد قارچی عصاره اتانولی انجیر بنگالی (Ficus benghalensis) بر رشد سویه های قارچی پاتوژن عامل فساد میوه پرتقال طی انبارمانی (پنی سیلیوم دیجیتاتوم و پنی سیلیوم ایتالیکوم) بود. میزان فنول کل مطابق روش فولین-سیوکالتو، میزان فلاونوئید کل بر اساس روش رنگ سنجی کلرید آلومینیوم و فعالیت آنتی اکسیدانی بر اساس روش های مهار رادیکال آزاد DPPH و ABTS مورد ارزیابی قرار گرفت. روش های مختلفی (دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی رشد و حداقل غلظت قارچ کشی) برای ارزیابی فعالیت ضد قارچی عصاره اتانولی انجیر بنگالی مورد استفاده قرار گرفت. میزان فنول و فلاونوئید کل عصاره به ترتیب mg GAE/g ۶۲/۱ ± ۴۹/۱۱۰ و mg QE/g ۵۷/۱ ± ۶۰/۶۲ بود. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره اتانولی انجیر بنگالی بر پایه روش های مهار رادیکال DPPH و ABTS به ترتیب معادل ۴۶/۰ ± ۵۶/۴۸ و ۳۸/۰ ± ۲۰/۵۷ میکروگرم در میلی لیتر مشاهده گردید. مطابق نتایج آزمون های دیسک دیفیوژن آگار و چاهک آگار، فعالیت ضد قارچی عصاره وابسته به غلظت بود و سویه های قارچی پنی سیلیوم دیجیتاتوم و پنی سیلیوم ایتالیکوم به ترتیب با کمترین و بیشترین قطر هاله عدم رشد، مقاوم ترین و حساس ترین گونه ها در برابر عصاره بودند. حداقل غلظت مهارکنندگی برای سویه های فوق به ترتیب ۱۶ و ۸ میلی گرم در میلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی ۵۱۲ و ۱۲۸ میلی گرم در میلی لیتر بدست آمد. مطابق نتایج، عصاره اتانولی انجیر بنگالی منبع مهمی از ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضد قارچی است و می تواند برای افزایش عمر ماندگاری محصولات غذایی استفاده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Mostafa Rahmati-Joneidabad
Assistant Professor, Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, Agricultural Sciences and Natural Resources University of Khuzestan, Mollasani, Iran.
Behrooz Alizadeh behbahani
Assistant Professor, Department of Food Science and Technology, Faculty of Animal Science and Food Technology, Agricultural Sciences and Natural Resources University of Khuzestan, Mollasani, Iran.
محمد Noshad
Associate Professor, Department of Food Science and Technology, Faculty of Animal Science and Food Technology, Agricultural Sciences and Natural Resources University of Khuzestan, Mollasani, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :