مقایسه همنوایی شادکامی و سلامت روان فرزندان دارای مادران مبتلا به اختلالات خلقی و سالم

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه میزان شادکامی , همنوایی و نیمرخ سلامت روانی در دانش آموزان دارای مادران سالم و دانش آموزان با مادران با اختلالات خلقی می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع علی _ مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران است که مشغول به تحصیل هستند. از بین کل جامعه ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند ; ۵۰ نفر مادران مبتلا به اختلال خلقی و ۵۰ نفر مادران سالم داشتند. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر ابتدا روش نمونه گیری خوشه ای و سپس به صورت هدفمند و در دسترس بوده است. برای سنجش شادکامی از پرسشنامه شادکامی آکسفورد , برای بررسی سلامت روان از مقیاس SCL_۹۰ و برای بررسی همنوایی از آزمون J-۷۲ استفاده گردید. داده های خام با استفاده از بسته آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین شادکامی و مولفه های آن و سلامت روان و مولفه های آن در دانش آموزان با مادران سالم و دانش آموزان با مادران دارای اختلالات خلقی وجود دارد ( p<۰.۰۵ ). در مقابل نتیجه حاکی از آن بود که تفاوت معناداری بین میزان همنوایی در دانش آموزان با مادران سالم و دانش آموزان با مادران دارای اختلالات خلقی وجود ندارد ( P>۰.۰۵ ). با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود که سیستم آموزشی به سلامت روان والدین دانش آموزان توجه ویژه ای داشته باشند تا از این طریق گام اساسی در جهت ارتقای سلامت روان جامعه و همچنین ارتقای سطح نظام آموزشی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، همنوایی ، سلامت روان ، اختلالات خلقی