تحلیل نشانه-معناشناختی گفتمان رمانتیسیستی در شعر بت تراش از نادر نادرپور

پژوهش های موجود به مولفه های ساختارگرا، زیباشناختی و رمانتیک­گرای شعر بت تراش، اثر نادرپور، اشاره کرده اند. جایگاه مهم این شعر در رمانتیک­گرایی ایرانی، نیازمند بررسی این شعر از منظر تحلیل گفتمانی است. مسئله اصلی تحقیق حاضر این است که رمانتیک­گرایی چگونه در متن شعر تجلی یافته است. با رویکرد توصیفی-تحلیلی نشانه معناشناختی، فرضیه پژوهش این است که رمانتیک­گرایی از رهگذر تجربه زیسته گفته پرداز و بر مبنای یک تقابل بنیادین پیشاگفتمانی در متن، جلوه گفتمانی و زبانی یافته است. نتایج تحقیق نشان داد تحولات نشانه­معناشناختی در این متن، از ایده پیشینی گفته پرداز در خصوص تقابل امر ایده آل و واقعی (تقابل زیبای آرمانی و زیبایی واقعی) نشات گرفته است. گفته پرداز طرحی نظری در خصوص نابسندگی زیبایی آرمانی در دنیای واقعی در نظر دارد. گفته پرداز از این که برآورده شدن خواهش او با میانجی گری جادوگرانه امر اسطوره ای در دنیای واقعیت ممکن نیست تحت فشار عاطفی منفی، ابژه زیبا و مخلوق آرمانی­اش را نابود می کند. او می خواهد بگوید سوژه زیباگرا به آن میزانی از زیبایی های متکثر بیشتری برخوردار خواهد شد که زیبایی های متکثر و خرد بیشتری را تجربه کند (اباحه زیباشناختی) اما سرخوشی اسطوره ای برای همیشه از دسترس خارج شده و  هیچگاه شکاف میان امر آرمانی و واقعی از میان برداشته نخواهد شد.

کلیدواژه ها:

"نادرپور" ، "شعر" ، "بت تراش" ، "نشانه معناشناسی" ، "اسطوره" ، "واقعیت"