ارائه مدل آموزش همگانی پلیس در افق زمانی ده ساله

هدف از انجام این پژوهش، ارائه مدل آموزش همگانی پلیس در افق زمانی ده ­ساله بود. پژوهش حاضر، دارای رویکردی کیفی و روش نظریه داده بنیاد است. داده ها با مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته گردآوری شده اند. پانزده نفر از متخصصین و خبرگان، شامل مدرسین آموزش همگانی فراجا، مشاوران و روان­شناسان فراجا و مدیرانی که حداقل دارای سابقه در امور طراحی، برنامه ریزی و آموزش در زمینه آسیب های اجتماعی به شهروندان هستند، به ­روش نمونه گیری نظری و با روش گلوله ­برفی انتخاب شدند. به ­منظور تعیین اعتبار، از معیارهای مطرح ­شده به وسیله لینکلن و گوبا (۱۹۸۵) استفاده شد. در این مسیر، چهار معیار اعتبارپذیری، انتقال پذیری، قابلیت اطمینان و تاییدپذیری در تضمین صحت و قابلیت اعتماد پژوهش کیفی مورد استفاده قرار گرفت. برای سنجش پایایی نیز بر مسیرنمای حساب رسی تکیه گردید. جهت تحلیل داده ها سه مرحله رمزگذاری باز، محوری و گزینشی به ­کار گرفته شد. نتایج این پژوهش، در قالب یک مقوله هسته­ نهایی با عنوان تکنولوژی آموزشی تخصص نگر در پلیس آینده برساخت شده است. همچنین، مدل مفهومی نظام­ مند در قالب چندین مقوله استخراج شده ­است: موجبات علی، شامل غنای محیط، شبکه های همگانی و تیپ شخصیتی؛ شرایط زمینه ای، شامل کارآمدی مربیان، روش­های تدریس، برساخت های آموزشی پلیس و عوامل محیطی؛ شرایط مداخله گر، شامل مشکلات اجتماعی، عصر دیجیتال، آینده مالی مبهم و آسیب ­شناسی مناطق؛ راهبردها، شامل غنای محتوا، القای حس شوخ طبعی، کاربردپذیری مسائل و مدیریت اقتدارگرایانه و درنهایت پیامد ها، شامل مقابله با آسیب های اجتماعی، تولید و احساس امنیت و پویایی در روابط. درمجموع، در ۳۱۰ مفهوم، ۳۰ مقوله فرعی، ۱۸ مقوله اصلی و ۱ مقهله پدیده مرکزی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

فراجا ، آموزش همگانی ، برنامه توسعه هفتم ، عصر دیجیتال