اتصالات سلولی و مسیرهای انتقال پیام در پلاکت ها

چکید ه   سابقه و هدف   پلاکت ها کوچکترین سلول های خونی هستند که کلیدی ترین نقش را در هموستاز ایفا می کنند. هدف از این مطالعه، بررسی موثرترین اتصالات سلولی و مهم ترین مسیرهای انتقال پیامی است که منجر به فعال شدن پلاکت ها و یا غیر فعال شدن آن ها در محل آسیب می گردد.   مواد و روش ها   در یک مقاله مروری، تازه های اتصالات سلولی و مسیرهای انتقال پیام پلاکتی با استفاده از ۵ ۲ مقاله از آخرین تحقیقات انجام شده در این خصوص مورد ارزیابی قرار گرفت.   یافته ها   پلاکت ها در محل آسیب عروق، از طریق گیرنده های غشایی خود به ماتریکس خارج سلولی زیر اندوتلیال متصل شده، ضمن فعال سازی مسیرهای انتقال پیام، منجر به تشکیل لخته می شوند. از جمله مولکول­های درگیر در این میان کنش، مولکول های ماتریکس خارج سلولی از قبیل لامینین، فیبرونکتین، کلاژن، vWF و گیرنده­های غشاء پلاکتی از قبیل GPIb-V-IX ، GPVI و اینتگرین­های α ۲β۱ و α IIb β ۳ می باشند. عملکرد پلاکتی در فرآیندهایی چون هموستاز، ترومبوز و التهاب، حاصل برقراری واکنش های بین سلولی و فعال شدن مسیرهای سیگنالی بین سیتوپلاسمی است.   نتیجه گیری   این مطالعه با بحث و بررسی مبنای مولکولی ساختارهای آنتی ژنیک، اتصالات سلولی و واکنش های پلاکتی، سعی در درک بهتر مکانیسم انعقاد دارد. مباحث فوق هم چنین می تواند در درمان بیماری های هماتولوژیک وابسته به پلاکت و پیشگیری از اختلالات ایمونوژنیک وابسته به انتقال فرآورده های پلاکتی کمک کننده باشد.

کلیدواژه ها:

Platelets Activation ، Integrins ، Extracellular matrix ، Cell Adhesion ، فعالیت پلاکتی ، اینتگرین ها ، مسیر پیام ، ماتریکس خارج سلولی ، چسبندگی سلولی