عملکرد قلبی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور در شهر بیرجند

چکید ه   سابقه و هدف   عوارض قلبی، مهم ترین و شایع ترین علت مرگ در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور می باشد. هدف این مطالعه، تعیین عملکرد قلبی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در شهر بیرجند بود.   مواد و روش ها   این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی ۳۵ بیمار تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان ولی عصر(عج) بیرجند صورت گرفت. متغیرهای مورد مطالعه شامل سن، جنس، دفعات تزریق خون، میزان فریتین سرم و میزان هموگلوبین بود. برای تمام بیماران بعد از معاینه بالینی کامل، الکتروکاردیوگرافی، رادیوگرافی قفسه سینه و اکوکاردیوگرافی انجام شد. سپس اطلاعات کدبندی شده و در نرم افزار ۵/۱۵ SPSS ، با استفاده از آزمون آماری t و سطح معناداری ۰۵/۰ α < ، مورد تحلیل قرار گرفت.   یافته ها   میانگین سنی بیماران ۳۳/۴ ± ۰۶/۹ سال بود. میانگین هموگلوبین بیماران gr/dL ۲/۹ و میانگین فریتین آن ها ng/mL ۶/۲۱۲۱ بود. معاینات بالینی قلبی در ۹/۶۲% بیماران نرمال بود. الکتروکاردیوگرافی و رادیوگرافی قفسه سینه به ترتیب در ۶/۷۱% و ۱/۵۷% از بیماران طبیعی بود. اکوکاردیوگرافی در ۸/۷۷% از بیماران غیر طبیعی بود. شایع ترین یافته غیر طبیعی در اکوکاردیوگرافی بیماران، اختلال عملکرد دیاستولیک با طرح Restrictive بود. در این مطالعه ارتباط معناداری بین یافته های غیر طبیعی در اکوکاردیوگرافی با فریتین و تعداد دفعات دریافت خون به دست نیامد. بین اختلال عملکرد دیاستولی بطن چپ و میانگین هموگلوبین ارتباط معنادار مشاهده شد.   نتیجه گیری   اختلال عملکرد دیاستولیک بطن چپ در اکوکاردیوگرافی بیماران، شایع ترین یافته بود. بنابراین اکوکاردیوگرافی دوره ای جهت تعیین خطر درگیری قلبی بیماران توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Key words: beta-Thalassemia ، Electrocardiography ، Radiography ، Echocardiography ، کلمات کلیدی : بتا تالاسمی ، الکتروکاردیوگرافی ، رادیوگرافی ، اکوکاردیوگرافی