گزارش کمبود فاکتور ۱۳ انعقادی در سیستان و بلوچستان

چکید ه   سابقه و هدف   کمبود فاکتور۱۳ ، یکی از نادرترین اختلالات انعقادی بوده که دارای شیوع ۱ در هر ۱ تا ۳ میلیون نفر می باشد. کمبود این فاکتور موجب بروز تظاهرات بالینی مانند خونریزی مغزی، سقط جنین وخونریزی تاخیری می گردد. مطالعه حاضر در نظر دارد به بررسی علایم بالینی در بیماران مبتلا به کمبود شدید فاکتور۱۳ بپردازد.   مواد و روش ها   مطالعه توصیفی حاضر طی سال ۱۳۹۰ بر روی ۲۰۵ بیمار مبتلا به کمبود شدید فاکتور ۱۳ در استان سیستان و بلوچستان انجام گرفت. اطلاعات مربوط به علایم بالینی بیماران مبتلا به کمبود شدید فاکتور۱۳ مراجعه کننده به بیمارستان علی اصغر(ع)، طی این سال ها ثبت گردیده و سپس با آمار توصیفی و نرم افزار ۱۷ SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها   از میان شهرستان های استان سیستان و بلوچستان، شهرستان خاش دارای بالاترین آمار(۹/۴۵%) مبتلایان به کمبود فاکتور ۱۳ بوده و پس از آن شهرستان زاهدان(۵/۱۸%) بیشترین آمار مبتلایان را به خود اختصاص می دهد. در بین بیماران مورد بررسی، خونریزی از بند ناف به عنوان شایع ترین علامت بالینی اولیه(۴/۸۴%) گزارش شد و هماتوم (۶/۵۴%) و خونریزی طولانی از محل زخم(۲/۳۰%) علایم بالینی شایع دیگر بودند.   نتیجه گیری   استفاده از علایم بالینی در کنار بررسی های آزمایشگاهی می تواند نقش به سزایی در تشخیص بیماران مبتلا به کمبود شدید فاکتور ۱۳ داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Factor XIII Deficiency ، Blood Coagulation Disorders ، Bleeding ، کلمات کلیدی : کمبود فاکتور ۱۳ ، اختلالات انعقادی ، خونریزی