اثرات تاریخ کاشت، دور آبیاری و رقم بر مدیریت بیماری پوسیدگی ریشه چغندرقند و عملکرد کمی و کیفی آن

به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت، دور آبیاری و رقم بر مدیریت بیماری پوسیدگی ریشه چغندرقند و عملکرد کمی و کیفی آن، آزمایشی در قالب آزمایش اسپلیت فاکتوریل بر پایه طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در استان خراسان رضوی (تربت جام) طی سال های ۱۳۸۸-۱۳۸۷ اجرا شد. در این آزمایش عامل اصلی دور آبیاری در دوسطح: هر هشت روز و هر شش روز و عامل فرعی تاریخ های مختلف کاشت در هشت سطح فاکتوریل (چهار زمان کاشت، شامل: ۱۵ اسفند، ۱۵ فروردین، ۱۵ اردیبهشت و ۱۵ خرداد و دو رقم مقاوم دورتی و رقم حساس جلگه) در نظر گرفته شد. در این تحقیق سطوح عامل آبیاری، رقم و تاریخ کاشت اثر معنی داری در سطح پنج درصد بر عملکرد ریشه و قند داشتند. با کاهش دور آبیاری طبق تیمارهای اعمال شده، عملکرد ریشه و قند افزایش یافت ولی درصد قند بطور معنی داری تحت تاثیر قرار نگرفت. با تاخیر درکاشت عملکرد ریشه و قند کاهش یافت. درصد قند نیز با تاخیر در تاریخ کاشت تا ۱۵ اردیبهشت افزایش یافت. سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری (AUDPC) در سال دوم نسبت به سال اول بیشتر بود. تیمارهای آبیاری از نظر AUDPC اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. ارقام از حیث صفت AUDPC اختلاف زیادی داشتند. رقم دورتی در مقایسه با رقم جلگه مقاوم تر بود. کاشت در نیمه اسفند، باعث افزایش شدت گسترش بیماری شد ولی کاشت در دیر هنگام گسترش بیماری را کاهش داد. بر اساس نتایج به دست آمده کشت رقم چغندر قند مقاوم برای تاریخ کاشت زود و با کمی تاخیر برای ارقام حساس توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

تاریخ کاشت ، چغندرقند ، سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری و مدار آبیاری