انتقاد سازنده با تاکید بر دیدگاه امام خمینی(س)

یکی از راه های پیشرفت و رشد یک سازمان یا جامعه انتقاد سازنده است. این ابزار کارساز و مفید یکی از سرمایه­های اجتماعی به شمار می­آید. سرمایه اجتماعی میزان اعتماد و احترامی است که در میان کارکنان یک سازمان دیده می شود و هر چه از میزان این سرمایه ارزشمند کاسته شود به همان اندازه انتقاد مخرب و ویرانگر جایگزین آن خواهد شد. به طور کلی، هر کسی ممکن است به میزان موقعیت و تاثیرگذاریش مورد انتقاد قرار گیرد و همواره افرادی هستند که تصور می­کنند انتقاد کردن بخشی از وظایف آنان است. بنابراین هر چه مسئولیت و موقعیت فرد خطیرتر باشد زمینه انتقاد از وی فراهم­تر است و این بخشی از تاوانی است که او به سبب موفقیت خویش باید بپردازد. اما مدیران موفق کسانی هستند که به جای جلوگیری از انتقاد دیگران و برخورد نامطلوب با آن از انتقاد به عنوان فرصتی ارزشمند بهره ­گیرند و در جهت اصلاح سازمان از آن استفاده ­کنند. حضرت امام خمینی همواره بحث انتقاد سازنده را مدنظر داشته و به مدیران جامعه اسلامی در این خصوص تذکرات لازم را ارائه می دادند. در این مقاله تلاش خواهد شد، دیدگاه ایشان در این خصوص مورد توجه و مداقه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ انتقاد ، انتقاد سازنده ، عیب زدایی ، عیب جویی ، چاپلوسی