نقش ابتلا به شداید در تقویت روحانی انسان با تاکید بر آرای امام خمینی (در شرح چهل حدیث و شرح حدیث جنود عقل و جهل)

: ابتلا به معنای «گرفتار و دچار شدن» و «امتحان» و «اختبار» است. ابتلا در معنای گرفتار و دچارشدن، به صورت نعمات یا نقمات ظاهر می شود و جزء لاینفک نظام عالم است. پیشامدهایی که در زندگی بشر اتفاق می افتد دربردارنده معنایی ژرف است. اهمیت ابتلا به این است که شان آدمی را تعالی می بخشد و سبب تکامل روحی او در جهتی می شود که قابلیت رسیدن به آن را دارد. نشئه دنیا دار نقصان است و قابلیت این را ندارد که دار ثواب و عقاب باشد. دنیا فقط دارالتربیتی برای تربیت بشر، جهت وصول به غایتی برتر در عوالم برتر است. ابتلا در معنای «آزمون» و «اختبار» به معنای آگاهی و باخبر شدن نسبت به آفرینش انسان و جهان و نگاه معنانگرانه نسبت به تمام داشته ها و نداشته ها، خوشی ها و ناملایمات و دیگر پیشامدها است. به این لحاظ بجا خواهد بود اگر همواره بر این تاکید شود که ابتلائات عامل مهمی در جهت تکامل و ارتقای معنوی و روحانی بشر هستند. نویسندگان این مقاله تلاش نموده اند با محور قراردادن سخنان امام در باب ابتلا از آیات و روایات و همین طور سخنان دیگر بزرگان برای فهم بهتر سخنان امام استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

ابتلا ، اختبار ، دار دنیا ، شداید ، نعمات ، ارتقای معنوی