تبیین الگوی ایجاد اشتغال توسط تعاونی های تولیدی و خدماتی استان کرمانشاه

در این پژوهش با استفاده از دو مدل اقتصاد پایه و اقتصاد منطقه ای تغییر مکان سهم (LQ) و با بکار گیری آمار سرشماری نفوس و مسکن سالهای ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵ به بررسی علل رشد متناسب یا نامتناسب شاغلان استان کرمانشاه نسبت به کل کشور و تعیین بخش های پایه اقتصادی در استان کرمانشاه و تعیین سهم اشتغال بخش تعاون در بخش های پایه ای استان پرداخته شده است.نتایج حاصل بیانگر رشد نامتناسب شاغلان استان کرمانشاه نسبت به شاغلان کشور در دوره مورد بررسی بوده و مدل تحلیل تغییرسهم علل این عدم تناسب را تغییرات رقابتی و ساختاری منفی بیان می کند. برآور مدل اقتصاد پایه نیز بخش های کشاورزی و خدمات و زیر بخش ساختمان را به عنوان بخش های پایه ای مشخص می کند. که سهم بخش تعاون در راستای اشتغالزایی در استان در راستای توسعه بخش های کشاورزی و خدمات بوده اما ظرفیت های خالی زیادی در این بخش وجود دارد. تغییرات ضرایبLQ در طول زمان حاکی از رشد سریع و نامتوازن بخش خدمات استان بوده و گویای کاهش مزیت بخش صنعت و افزایش مزیت بخش کشاورزی در جذب شاغلان است. این تغییرات بدلیل فقدان فعالیت های اشتغالزای مولد اقتصادی در استان ایجاد شده که موجب رشد بی رویه بخش خدمات در استان کرمانشاه شده است. این در حالی است که پتانسیل های بسیاری در زمینه ایجاد اشتغال در بخش خدمات در بخش تعاون خصوصا در صنعت گردشگری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: مزیت نسبی ، تغییر سهم ، ضریب مکانی ، اقتصاد پایه