تاثیر فاکتورهای آمادگی جسمانی بر روی یادگیری مهارت های دوچرخه سواری

از مفاهیم بسیار مهم در ورزش ها فرآیند شناسایی استعداداست. در ایران، ورزش قهرمانی همواره مورد توجه مردم و مسئولان بوده است. و سالانه بخش زیادی از منابع مادی و معنوی صرف این امر می شود. در آمادگی وابسته به مهارت حرکتی، به توسعه کیفیت های مورد نیاز برای اجرای بهتر ورزش ها و دیگر فعالیت های جسمانی توجه می شود؛ هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر فاکتورهای آمادگی جسمانی بر روی یادگیری مهارت های دوچرخه سواری در استان کرمانشاه می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات پیمایشی است و در دسته تحقیقات کاربردی قرار می گیرد. جامعه آماری ۱۴۹۶نفر علاقمند رشته دوچرخه سواری بود که نمونه های اولیه ۸۳ نفر(۳۸ نفر (استعدادیابی عمومی) و ۴۵ نفربه مرکز استعدادیابی استان در رده های سنی ۸-۶ سال(۶ نفر)،۱۱-۹سال (۱۸ نفر)، ۱۴-۱۲سال (۴۶ نفر)، ۱۷-۱۵سال (۱۳ نفر)، طی سال های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ شناسایی شده بودند. از بین این۸۳ نفر بدلیل شرایط سنی و متناسب با استانداردهای استعدادیابی و اجرای آموزشی- مهارتی در رشته دوچرخه سواری ۴۶ نفر گروه سنی ۱۴- ۱۲سال بدلیل همگن بودن انتخاب و طی ۸ هفته تحت آموزش الگوهای حرکتی و یادگیری مهارت های رشته دوچرخه سواری قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته آمادگی جسمانی بود. روایی پرسشنامه توسط متخصصان آمار و علوم ورزشی مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ،۸۲/۰تعیین شد. نتایج نشان داد فاکتورهای آمادگی جسمانی بر یادگیری مهارت های دوچرخه سواری با ضریب تاثیر ۶۷۱/۰=β، با ارزش t برابر با۵۵۱/۰، آماره مورد نظر معنادار بوده است. همچنین ضریب تاثیر چابکی و آمادگی قلبی عروقی بیش از سایر فاکتورها موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

استعدادیابی ، اندازه گیری آنتروپومتریکی ، تیپ بدنی ، دوچرخه سواری ، فاکتورهای آمادگی جسمانی.