تاثیر رفتار درمانی شناختی گروهی بر میزان بکارگیری مهارت های حل مسئله و نشخوار فکری دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تاثیر رفتار درمانی شناختی گروهی بر میزان بکارگیری مهارت های حل مسئله و نشخوار فکری دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه در رشته ریاضی و فیزیک که در سال تحصیلی ۱۴۰۰- ۱۴۰۱ در شهر نهاوند مشغول به تحصیل بودند که پس از اجرای پرسشنامه نشخوار فکری به منظور غربالگری، نمونه پژوهش ۳۰ نفر از دانش آموزان بود که به صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند و یکی از گروه ها به عنوان گروه مداخله و گروه دیگر به عنوان گروه گواه تعیین شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه نشخوار فکری نالن هوکسما و مارو (۱۹۹۱) و مقیاس شیوه حل مساله کسیدی و ولانگ (۱۹۹۶) استفاده شد. داده های جمع آوری شده به روش مانکووا تحلیل شدند یافته ها حاکی از آن بود که بین گروه های مداخله و گواه در هر دو متغیر نشخوار فکری، حل مساله تفاوت معناداری وجود داشت. به بیان دیگررفتاردرمانی شناختی باعث کاهش نشخوار فکری و افزایش حل مساله شد (۰۰۱/۰نشخوار فکری و افزایش قدرت حل مساله در دانش آموزان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

نشخوار فکری ، حل مساله ، رفتار شناختی درمانی ، دانش آموزان.