بررسی بدنمندی استعاره های مفهومی جهتی مبنتی بر اندام واژه ها در زبان فارسی

زبانشناسی شناختی رویکردی است که بر زبان، به عنوان وسیله ای برای ساماندهی، پردازش و انتقال اطلاعات تاکید میکند.این رویکرد به بررسی رابطه میان زبان انسان، ذهن و تجارب حاصل از درک جسم او در ارتباط با جهان خارج که از آن بهعنوان بدمندی یاد می شود. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که به بررسی مفهوم شناختی جسمی شدگییا بدنمندی استعاره های مفهومی جهتی مبتنی بر اندام واژه های سر، چشم، دست،دل، لب، گوش و دندان در زبان فارسیپرداخته است. بررسی دادههای پژوهش نشان داد کاربست استعاری اندام واژه ها ناشی از ماهیت زیستی حرکتی آن ها و درتایید اهمیت تجربه فیزیکی و بدنمندی در مفهوم سازی و بازنمایی مفاهیم انتزاعیتر جهان خارج است.

کلیدواژه ها:

استعاره مفهومی ، استعاره ساختاری ، بدنمندی ، اندام واژه ها.