طول دوران بی فرزندی زوجین: تحلیلی از تفاوت ها و عوامل تعیین کننده

مریم علیمرادیان ، حجیه بی بی رازقی نصرآباد* ، ملیحه علی مندگاری ، عباس عسکری ندوشن  زمینه و هدف: یکی از علل کاهش باروری و رسیدن به سطوح باروری پایین، تاخیر در فرزندآوری است. این مطالعه به منظور ارزیابی و تحلیلی از تفاوت ها و تعیین کننده های طول دوران بی فرزندی زوجین شهر خرم آباد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی ۵۳۵ زن متاهل ۴۹-۱۵ ساله ساکن شهرستان خرم آباد در استان لرستان انجام شد. داده ها با یک پیمایش مقطعی در سال ۱۳۹۹ با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته در فاصله زمانی شهریور ماه ۱۳۹۸ لغایت دی ماه سال ۱۳۹۸ به صورت حضوری جمعآوری شد. برای برآورد زمان بقاء بی فرزندی از روش تحلیل بقاء از آزمون کاپلان مایر و برای بررسی اثر متغیرهای مستقل از مدل پارامتری لگ لجستیک با شکنندگی مشترک گاما استفاده گردید. یافته ها: میانگین زمان بقاء بی فرزندی ۳۱.۷۶ ماه با میانه ۲۴ ماه تعیین شد. براساس آزمون کاپلان مایر و لگاریتم رتبهای الگوهایی از تفاوت های اجتماعی مشخص شد. به طوری که زنان گروه سنی ۱۵ تا ۳۰ سال، زنان دارای تحصیلات دانشگاهی، زنان با سن ازدواج زیر ۲۵ سال، زنان با دینداری کمتر و زنانی با احساس بیشتر ناامنی اقتصادی - اجتماعی، در مقایسه با سایرین زمان بقاء بی فرزندی طولانی تری داشتند (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: بی فرزندی در جامعه مورد مطالعه پایین ارزیابی شد. به طوری که تا ۱۰ سال پس از ازدواج تنها ۲% از زنان بدون فرزند باقی ماندند.

کلیدواژه ها:

Fertility ، Reproductive Behavior ، Demography ، Delayed Childbearing ، Birth Intervals ، باروری ، رفتار تولید مثلی ، جمعیت شناسی ، تاخیر فرزندآوری ، فاصله موالید