علت ها و پیامدهای شکست دولت در سوریه ۲۰۱۹-۲۰۱۱

آنچه با عنوان بهار عربی در تونس در سال ۲۰۱۰ آغاز شد و مصر را درنوردید، پرتوهای خود را بر خاورمیانه و از آن میان سوریه افکند. از روزهای نخست اعتراض ها در سوریه، بهار عربی به یک پاییز خون بار و جنگ داخلی تمام عیار بدل شد. بحران های سیاسی امنیتی، اقتصادی و اجتماعی که کشور را در دوران حکمرانی اسد فراگرفته بود، دولت را به یک شکنندگی عمیق فرو برد. در همین دوره، سوریه به صحنه تنش میان نیروهای مختلف به پشتوانه حمایت های داخلی و خارجی بدل شد. با توجه به این تحولات، نویسندگان این مقاله در تلاش هستند به این پرسش پاسخ دهند که «عوامل شکست دولت در سوریه در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ چه بوده است؟» این مقاله در پاسخ به این پرسش فرضیه «دولت در سوریه از ابتدای اعتراض ها، به واسطه ی بحران ها سیاسی امنیتی، اقتصادی و اجتماعی که به نظامی گرا شدن کشور از جهت های مختلف منجر شد، شکست خورده است» را مطرح کرده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که دولت سوریه پس از ۲۰۱۰ به سبب نبود توازن و افول اقتصادی، فشارهای جمعیتی و محیط زیستی، فساد سیاسی اداری و بحران خدمات عمومی با بحران روبه رو و پس از ۲۰۱۱ این وضعیت به شکست دولت منجر شده است. در این مقاله از روش کیفی و کمی، توصیفی، همراه با تحلیل ساختاری برای کشف رابطه میان عوامل موثر در شکست دولت در سوریه در سال های مورد مطالعه استفاده شده است. اطلاعات نیز بر اساس ابزار کتابخانه ای و داده های آماری تحلیل شده است.

کلیدواژه ها:

دولت شکست خورده ، خشونت قومی-مذهبی ، مسائل زیست محیطی ، فقر و افول اقتصادی ، خدمات عمومی ، سیستم های امنیتی