بحران در روابط فراآتلانتیکی و ظهور اورآسیاگرایی در سیاست خارجی ترکیه

این مقاله به­ دنبال فهم نظام­مند سازوکارهای چرخش ژئوپلیتیکی سیاست خارجی ترکیه به اورآسیاست. برخلاف دیدگاه های غالب که اورآسیاگرایی یا چرخش به شرق را نمودی از تغییر ساختاری در سیاست خارجی ترکیه و خروج آن از اتحاد فراآتلانتیکی تئوریزه می کنند، این مقاله ظهور اورآسیاگرایی را نه به عنوان یک تحول پارادایمی در نگرش ژئوپلیتیکی آنکارا بلکه واکنشی عمل­گرایانه به شرایط در حال تغییر ساختاری، منطقه­ای و سیاست داخلی ترکیه طرح می­کند. بر این اساس، مقاله با مفهوم بندی ژئوپلیتیکی اورآسیاگرایی در سیاست خارجی ترکیه، این ایده اصلی را مطرح می کند که بازتوزیع قدرت و ثروت بین­المللی با ظهور قدرت­ها و نهادهای شرقی در ساختار حکمرانی جهانی، بحران در روابط فراآتلانتیکی، الزامات راهبردی ژئوپلیتیک در حال تغییر منطقه­ای به­ویژه محیط پیرامونی ترکیه، و پویایی­های سیاست داخلی به­ویژه بعد از کودتای نافرجام ۲۰۱۶، آنکارا را به سمت چندجانبه­گرایی و تنوع­بخشی به ایده­های ژئوپلیتیکی سوق داده است. در چنین بستری، اورآسیاگرایی در سیاست خارجی ترکیه به معنای طرح جایگزینی در مقابل غرب گرایی سنتی این کشور نیست..

کلیدواژه ها:

اورآسیاگرایی ، روابط فراآتلانتیکی ، ژئوپلیتیک و سیاست خارجی ، ترکیه