موسیقی در اسلام و طب

زمینه و هدف: از جمله موهبات الهی که به بشر عنایت شده، صدای خوش است، آن گونه که خداوند انبیا را که افضل نوع بشر هستند، خوش صدا مبعوث فرموده و در حدیث شریفی نیز آمده است: «ما بعث الله نبیا الا حسن الصوت»(۱). خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نفرمود مگر این که از صفات آن پیامبر صدای خوش بود. برخی افراد از صوت حسن که از نعمت های الهی است سوءاستفاده می نمایند. طی این مقاله ما بر آن شدیم تا موارد حسن استفاده و سواستفاده از این نعمت الهی را براساس داده های آیات و روایات و دانش پزشکی(موسیقی درمانی) بررسی و معرفی نماییم. روش اجرا: در این مطالعه که از نوع کتابخانه ای است پس از مطالعه ی اولیه و بررسی متون و مشورت با اهل فن و تعریف کلمات کلیدی، مطالب علمی مرتبط با موضوع از متون اسلامی و یافته های علم پزشکی استخراج شده تا ضمن دسته بندی با رعایت دقت وامانت در اختیار پژوهشگران قرار گیرد. یافته ها: با توجه به دریافت داده های متون اسلامی و دانش پزشکی (موسیقی درمانی)۱. موسیقی نه مطلقا حرام نه مطلقا حلال است۲. موسیقی با نظر کارشناسان علم طب می تواند شفابخش باشد.۳. موسیقی طبیعی مفید وحلال است.۴. موسیقی مصنوعی در صورت همگام بودن با موسیقی طبیعی براساس نظر کارشناسان دارای ثمرات شفابخش و حلال می باشد. ۵. با توجه به این که موسیقی در برخی از موارد حرام نیست، ساخت و نگهداری آلات آن حلال و جایز است. بحث و نتیجه گیری: موسیقی نه مطلقا حرام و مضرونه مطلقا حلال و مفید، بلکه با شرایطی حلال و مفید و با شرایطی مضر و حرام می باشد. لذا برای جلوگیری از افراط و تفریط در ابراز نظر در مورد این مسئله و مسائلی از این دست، هم اندیشی و مراوده ی علمی بین اندیشمندان حوزوی و دانشگاهی یک ضرورت به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، اسلام ، طب