اثر برخی روش های آماده سازی بسترکاشت بر ویژگی های فیزیکی خاک و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند

به منظور بررسی اثر روش های مختلف آماده سازی بستر کاشت بر عملکرد چغندرقند، این تحقیق در ایستگاه تحقیقاتی مهندس مطهری موسسه تحقیقات چغندرقند در کرج و ایستگاه اکباتان مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان در دو سال زراعی (۱۳۸۸-۱۳۸۶) اجرا شد. آزمایش در هر منطقه با هفت تیمار آماده سازی بستر کاشت و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکراراجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آماده سازی کامل بستر کاشت در پاییز، آماده سازی کامل بستر کاشت در بهار و پنج تیمار متفاوت آماده سازی بستر کاشت در دو مرحله پاییز و بهار بودند. در فصل رشد، وزن مخصوص ظاهری و شاخص مخروطی خاک اندازه گیری شد. در زمان برداشت، تعداد و وزن ریشه، طول طوقه و ریشه ذخیره ای و ارتفاع آن از سطح خاک اندازه گیری شد. با تهیه خمیر از ریشه به صورت نمونه از هرکرت خصوصیات کیفی آن نظیر درصد قند و ناخالصی ها در آزمایشگاه تعیین شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف آماده سازی بستر کاشت از نظر وزن مخصوص ظاهری خاک و شاخص مخروطی خاک با یک دیگر تفاوت معنی داری نشان ندادند. مقدار وزن مخصوص ظاهری خاک در فصل رشد و همچنین با افزایش عمق از ۰ تا ۶۰ سانتی متری خاک، افزایش یافت. در مراحل مختلف رشد با افزایش عمق شاخص مخروط خاک نیز با روندهای متفاوت افزایش یافته و مقادیر آن از اواسط فصل رشد روند تند تری نسبت به اوایل فصل رشد داشت. در تیمارهای مختلف آماده سازی بستر کاشت، بالاترین عملکرد قند سفید (۲۳/۱۰ تن در هکتار) در تیمارعملیات پاییزه شخم عمیق، دیسک، لولر و کولتیواتور پنجه غازی و عملیات بهاره دیسک و در آوردن ردیف های کاشت با پشته ساز به دست آمد. با توجه به نتایج این پژوهش می توان این تیمار را به عنوان تیمار برتر معرفی کرد.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، بستر کاشت ، شاخص مخروط خاک ، وزن مخصوص ظاهری خاک