تبیین کیفیت زندگی در محله های شهری با رویکرد پیاده مداری (منطقه ۳ شهر شیراز)

هدف این تحقیق تبیین انسان محوری در شهرها است که می توانند نقش مهمی در زمینه سلامت شهروندان و کیفیت زندگی شهری ایفاء نمایند. اما مشکلات عدیده ای در این زمینه وجود دارد. موضوع پیاده راه ها از جنبه های مختلف زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی قابل طرح است و مطلوبیت پیاده مداری در یک کلانشهر می تواند به ارتقاء بسیاری از شاخص های کیفیت زندگی کمک نماید. در این پژوهش ، به بررسی شاخص های کیفیت زندگی در محله های شهری با رویکرد پیاده مداری در منطقه ۳ شهرداری شیراز پرداخته شده است. روش پژوهش ارزیابی-تحلیلی بوده و داده های مورد تحلیل به روش پیمایشی از نمونه آماری با توجه به فرمول کوکران متشکل از ۳۸۴ نفر از عابران پیاده راه و با ابزار پرسشنامه گردآوری شده اند. جمعیت آماری ساکنین در محدوده پژوهش(منطقه۳) در زمان تحقیق ۱۳۸۸۹۷نفر براساس آمار شهرداری شیراز و مرکز آمار ایران می باشد. گردآوری داده ها به دو صورت میدانی و اسنادی است. کیفیت زندگی در محله های شهری با رویکرد پیاده مداری در منطقه ۳ شهر شیراز از طریق ۵ مولفه اجتماعی، دسترسی، امنیت، حمل و نقل و زیست محیطی بررسی شده است. از بررسی مجموع شاخص های کیفیت زندگی با رویکرد پیاده مداری نیز در این زمینه نشان داد که مطلوب ترین وضعیت مربوط به شاخص به ترتیب: عوامل اجتماعی در رتبه اول، حمل و نقل در رتبه دوم، دسترسی رتبه سوم و همچنین امنیت و زیست محیطی در رتبه های چهارم و پنجم از اهم مقوله های تاثیرگذار بر پیاده گستری در یک ناحیه می باشند که با توجه به میانگین مجموع شاخص ها، نرمال بودن وضعیت شاخص های کیفیت زندگی در منطقه ۳ شهر شیراز مورد تایید است.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، کیفیت زندگی ، انسان محوری ، شهر شیراز