پیش بینی سلامت روان براساس ناگویی هیجانی و دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت

هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سلامت روان براساس ناگویی هیجانی و دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی پیش بین بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ۵ شهر تهران با سابقه خیانت زناشویی در سال ۱۴۰۱ بودند. با توجه به تحقیقات انجام شده تعداد ۱۵۰ زن در یک بازه ۳ ماهه به مراکز مشاوره منطقه ۵ شهر تهران مراجعه نمودند که برای نمونه آماری از بین زنان و از طریق روش نمونه گیری تصادفی و جدول مورگان تعداد ۱۰۸ نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه های سلامت روان گلدبرگ (۱۹۷۲)، ناگویی هیجانی تورنتو (۱۹۹۴) و دلزدگی زناشویی پاینز(۲۰۰۲) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کلموگروف-اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ضریب همبستگی بین سلامت روان و ناگویی هیجانی (۳۸۰/۰) و بین سلامت روان و دلزدگی زناشویی (۵۶۸/۰) می باشد که این نتایج نشان می دهد بین سلامت روان با ناگویی هیجانی و دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت در سطح خطای ۰۱/۰ و با ۹۹ درصد اطمینان رابطه مثبت و مستقیم معناداری وجود دارد. همچنین تحلیل رگرسیونی نشان داد که ناگویی هیجانی و دلزدگی زناشویی بر سلامت روان زنان آسیب دیده از خیانت اثر دارند (p<۰/۰۵)، به این صورت با اطمینان ۹۵ درصد سهم ناگویی هیجانی ۲۸ درصد و سهم دلزدگی زناشویی ۴۴ درصد بر سلامت روان زنان آسیب دیده از خیانت می باشد. نتیجه گیری: خیانت زناشویی، دارای سهم بسیاری در میزان ناگویی هیجانی و دلزدگی و زناشویی و متقابلا این متغیر دارای تاثیر زیادی بر سلامت روان زوجین می باشد است که می توان با آموزش چگونگی دستیابی مهارت های صمیمیت به زوجین در مسیر کاهش خیانت زناشویی گام برداشت.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، ناگویی هیجانی ، دلزدگی زناشویی ، زنان آسیب دیده از خیانت