راهکارهای اجرایی شهرداری تهران در ساماندهی بافت فرسوده مناطق شهری

بافتهای فرسوده و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی آن شهرها را تشکیل می­ دهند، از یک طرف جزو میراث فرهنگی و تاریخی آن شهرها محسوب شده و حفظ، بهسازی کالبدی و توانمندسازی عملکردی آنها اجتناب ناپذیر می باشد و از طرف دیگر اغلب این بافت ­ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب، دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی می گردند. جاذبه های شهرها با افزایش جمعیت آنها گسترش یافته و مردم را از اقصی نقاط به سوی شهر جذب می کند، البته در کلان شهرها به سبب توزیع نامتعادل امکانات، ثروت، قدرت و... توان جذب افزایش یافته است. در این راستا لزوم احیای بافت های فرسوده از جمله مواردی است که همواره دغدغه مدیریت شهری بوده است. ساماندهی وضعیت نابسامان این بافت ها با چالش های زیادی روبرو است و به دلیل مشکلات و موانع قانونی همچنین نبود بسترهای فرهنگی و اجتماعی، طرح ها و برنامه های در نظر گرفته شده از سوی مدیریت شهری در این مناطق عمدتا با شکست مواجه شده یا اجرایی نمی شود با این حال در نظر نگرفتن وضعیت این محلات قدیمی نه تنها کارساز نیست بلکه در نهایت اثر منفی خود را بر روند توسعه شهر در ابعاد مختلف می گذارد. تهیه طرح های بهسازی و نوسازی برای بافت های فرسوده ضرورت دارد تا با تخصیص کاربری های مورد نیاز برای فضاهای مخروبه امنیت را احیا کرد و به این محلات شهری بازگرداند. فضاهایی در این بافت ها وجود دارد که قبلا پارک، فضای سبز یا یک فضای عمومی بوده اما به دلیل رسیدگی نکردن مدیران شهری به آن، تبدیل به منطقه ای ناامن و محلی برای تجمع معتادان و کارتن خواب ها شده است. ناامنی بر مهاجرت ساکنان بومی بافت و ورود ساکنان غیر بومی و مهاجر اثرگذار است که معضلات اجتماعی زیادی را موجب شده و در نهایت کاهش قیمت زمین ها و واحدهای مسکونی در این بافت ها را به همراه دارد لذا نیاز است تا حد امکان جلوی مهاجرت ساکنان بومی بافت گرفته شود.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: توسعه شهری ، شهرداریها ، مدیریت یکپارچه